The usage and efficiency of drug eluting stents in vertebral ostial stenosis

Abstract

Objectives: Extracranial vertebral artery atherosclerosis is an insidious and hazardous disease. With technological development and accumulating experience, antiproliferative drug-eluting stents became a viable option for reducing the in-stent restenosis of the origin of the vertebral artery. Here, we evaluated the technical success rates, efficiency, clinical and angiographic results of the usage of drugeluting stents in vertebral ostial stenosis. Patients and Methods: 28 stents were implanted in 24 patients with vertebral artery origin stenosis. Digital subtraction angiographic or CT angiographic follow-up was made at 6, 12 and 24 months. Results: Paclitaxel-eluting stents were placed with high technical success for the treatment of vertebral artery origin stenosis. There was no procedure-related mortality. However, one patient succumbed to death due to aspiration pneumonia for a basilar artery stroke with successful stenting and thrombolysis procedure. There was only one limited subclavian artery dissection in a patient (%4.1) during the procedure which was managed conservatively. One stent (%3.7) had in-stent restenosis in the early period (6th month) and one patient (%4.1) had recurrent neurological symptoms on follow-up (9th month). In a median follow-up of 13 months (6-25 months), none of the patients had late stent thrombosis. Conclusion: Vertebral artery ostial stenosis can be treated effectively and safely with high technical success and low in-stent restenosis rates with paclitaxel drug-eluting stents. With low restenosis rates, antiproliferative drug-eluting stents are an option for reducing the vertebral artery in-stent restenosis. /Öz: Amaç: Ekstrakraniyal vertebral arter aterosklerotik hastalığı sinsi ve tehlikeli bir hastalıktır. Gelişen teknoloji ve artan tecrübelerle birlikte antiproliferatif ilaç salınımlı stentler vertebral arter orjininde stent içi stenozu azaltmaya alternatif oluşturmaktadır. Biz de çalışmamızda vertebral ostial stenozlarda ilaç salınımlı stent uygulamasının teknik başarısını, etkinliğini, klinik ve anjiyografik sonuçlarını değerlendirdik. Hastalar ve Yöntemler: Vertebral arter orijin darlığı olan 24 hastaya toplam 28 adet stent yerleştirildi. 6, 12, 24. aylarda anjiyografi veya BT anjiyografi ile takip edildi. Bulgular: Vertebral arter orijin darlıklarının tedavisinde paclitaxel salınımlı stent yüksek teknik başarı ile uygulandı. İşleme bağlı mortalite izlenmedi. Baziler arter inmesi nedeniyle başarılı stentleme ve tromboliz uygulanmış bir olgu aspirasyon pnömonisi nedeniyle kaybedildi. İşleme bağlı bir hastada (%4.1) subklavyen arterde sınırlı diseksiyon gelişti ve medikal tedavi ile takip edildi. Takipte bir adet stentte (%3.7) erken dönem (6.ay kontrol) stent içi restenoz gelişti, bir hastada (%4.1) rekürren nörolojik semptom izlendi (9.ay). Hastaların hiçbirinde geç dönem tromboz izlenmedi. Sonuç: Vertebral arter ostial stenozlarında ilaç salınımlı stentler yüksek teknik başarı ve düşük stent içi restenoz oranları ile etkin ve güvenle kullanılabilir. Düşük restenoz oranları ile de antiproliferatif ilaç salınımlı stentler VA orjininde stent içi stenozu azaltmaya alternatif oluşturmaktadır.