Social isolation, negative affect and temporal error monitoring

Abstract

This dissertation aims to investigate temporal error monitoring abilities from the perspective of situational differences (social isolation and loneliness) and individual differences in negative affect (e.g., state anxiety and subclinical characteristics such as anxiety, depression, and OCD). The COVID-19 pandemic has influenced many aspects of our lives, including mental health and psychological/cognitive functioning. A unique aspect of COVID-19-related lockdown measures was forced social isolation, which led to an increase in self-reported loneliness. While loneliness has been known to influence cognition, few studies have specifically examined its effect on temporal cognition and error monitoring. Error monitoring refers to the ability to detect when an individual makes an error. Traditionally studied through categorical choice tasks, recent research has shown that individuals can also track the magnitude and direction of their errors. This dissertation hypothesizes that temporal judgments would be influenced by loneliness and that this relationship might be moderated by individual differences, particularly negative affect. The dissertation consists of three studies. Study 1 examines the effects of social isolation on general temporal information processing. Study 2 explores how social isolation specifically alters temporal awareness in a temporal error monitoring paradigm. Study 3 investigates how the relationship between loneliness and temporal error monitoring is influenced by subclinical characteristics and negative affect. The results indicate that the ability to track the direction and magnitude of timing errors is influenced by social isolation and individual differences.

Bu tez, zamansal hata izleme yeteneklerini, durumsal farklılıklar (sosyal izolasyon ve yalnızlık) ve bireysel farklılıklar (örn. durumluk kaygı, kaygı, depresyon ve OKB gibi subklinik özellikler) perspektifinden incelemeyi amaçlamaktadır. COVID-19 pandemisi, zihinsel sağlık ve psikolojik/bilişsel işlevler de dahil olmak üzere hayatımızın birçok yönünü etkilemiştir. COVID-19 ile ilgili karantina önlemlerinin özgün bir özelliği zorunlu sosyal izolasyon olmasıdır, bu da bildirilen yalnızlıkta artışa yol açmıştır. Yalnızlığın bilişi etkilediği bilinse de, özellikle zamansal biliş ve hata izlemenin etkisini inceleyen az sayıda çalışma mevcuttur. Hata izleme, bireyin hata yaptığında bunu tespit edebilme yeteneğini ifade eder. Geleneksel olarak kategorik seçim görevleriyle incelenen bu yetenek, son araştırmalarla bireylerin hatalarının büyüklüğünü ve yönünü de takip edebildiğini göstermiştir. Bu tez, zamansal yargıların yalnızlıktan etkileneceğini ve bu ilişkinin katılımcıların bireysel farklılıkları, özellikle olumsuz duygulanım tarafından şekillendirilebileceğini öne sürmektedir. Tez, üç çalışmadan oluşmaktadır. Çalışma 1, sosyal izolasyonun genel zamansal bilgi işleme üzerindeki etkilerini incelemektedir. Çalışma 2, sosyal izolasyonun özel olarak zamansal hata izleme paradigmasında zamansal farkındalığı nasıl değiştirdiğini araştırmaktadır. Çalışma 3, yalnızlık ile zamansal hata izleme arasındaki ilişkinin subklinik özellikler ve olumsuz duygulanım tarafından nasıl etkilendiğini incelemektedir. Sonuçlar, hata yönü ve büyüklüğünü izleme yeteneğinin sosyal izolasyon ve bireysel farklılıklardan etkilendiğini göstermektedir.