Interpretation of victim status in climate crisis cases before the European Court of Human Rights

Abstract

The thesis examines the evolving interpretation approach of the European Court of Human Rights (ECtHR) to individual applicants' victim status especially in climate crisis cases. It comprehensively analyses the requirement of victimhood under Article 34 of the European Convention on Human Rights (ECHR). First, it delves into key national, regional, and international decisions where victimhood was a disputable matter before the court and examines the approach of the relevant judicial body. Then it thoroughly examines the determining factors for victimhood as an admissibility criterion before the ECtHR in general and in environmental cases to lay the ground for understanding the Court's approach in climate cases. Next, the approach of the ECtHR is assessed for cases where human rights violation was alleged due to climate change. Focusing on the discussion of the three Grand Chamber decisions, it aims to explore the cautious yet evolving approach of the ECtHR in interpreting the victim status for individual applications. Finally, the thesis contributes to the growing field of climate change and human rights litigation examining the interpretation method of ECtHR on climate cases and provides an overall view of how human rights bodies are addressing this complex issue.

Tez, Avrupa İnsan hakları Mahkemesi'nin (AİHM) özellikle iklim krizi vakalarında bireysel başvuru sahiplerinin mağdur statüsüne yönelik gelişen yorum yaklaşımını incelemektedir. Avrupa İnsan hakları Sözleşmesi'nin (AİHM) 34. Maddesi uyarınca mağduriyet gerekliliğini kapsamlı bir şekilde analiz eder. İlk olarak, mağduriyetin mahkeme nezdinde tartışmalı bir konu olduğu kilit ulusal, bölgesel ve uluslararası kararları ele alır ve ilgili yargı organının yaklaşımını inceler. Ardından, iklim davalarında Mahkemenin yaklaşımının anlaşılmasına zemin hazırlamak için genel olarak AİHM nezdinde ve çevre davalarında kabul edilebilirlik kriteri olarak mağduriyetin belirleyici faktörlerini kapsamlı bir şekilde inceler. Daha sonra, AİHM'nin yaklaşımını, iklim değişikliği nedeniyle insan hakları ihlalinin iddia edildiği durumlar için değerlendirilmektedir. Üç Büyük Daire kararının tartışılmasına odaklanarak, bireysel başvurular için mağdur statüsünün yorumlanmasında AİHM'nin temkinli ancak gelişen yaklaşımını araştırmayı amaçlamaktadır. Son olarak Tez, AİHM'nin iklim davalarına ilişkin yorumlama yöntemini inceleyerek artan iklim değişikliği ve insan hakları davaları alanına katkıda bulunmakta ve insan hakları organlarının bu karmaşık konuyu nasıl ele aldıklarına dair genel bir görüş sunmaktadır.