Resilience and variation of hybrid regimes: Türkiye and Hungary

Abstract

The existing literature on hybrid regimes primarily focuses on rigid conceptualization with the transition paradigm of unstable hybrid regimes. Although some of the literature acknowledges the stability and resilience of the hybrid regimes, the nature of this resilience has attracted little attention, which needs more profound and detailed observation. The present research mainly contributes to the existing literature by covering how hybrid regimes utilize domestic and international economic structures to establish stable and resilient regimes/governance. Furthermore, the present research also demonstrates that the hybrid regime spectrum is flexible instead of a rigid conceptualization of the existing literature. Thus, these regimes can alter their hybrid characteristics with different domestic and international incentives while preserving their hybridity, contributing to their resilience across various political and economic situations. Thirdly, the present research investigates how regime characteristics affect foreign policy decisions and the stance of the hybrid regimes to indicate how they position themselves in international politics. Finally, the present research observes the possible effects of international organizations on the nature of hybrid regimes to demonstrate how third parties can modify the characteristics of these regimes. These contributions are made by comparing the cases of the AKP government in Türkiye and the FIDESZ-KDNP government in Hungary. With their respective leaders, Recep Tayyip Erdoğan for Türkiye and Viktor Orban for Hungary, these parties have remained in power more than any parties or leaders in their democratic histories. While these governments have positioned themselves in a liberal democratic world through their historical, political, institutional, and economic relations with Western powers, they remained hybrid regimes with their domestic authoritarian tendencies and close ties with authoritarian powers such as Russia and China. Hence, the present research aims to comprehend the reason behind their hybridity and how they utilize it to establish a stable and resilient regime without transitioning to either liberal democracy or consolidated autocracy. The findings of the research show that these governments have been able to remain resilient through the different political, economic, and international contexts with their flexible policy implementations and interventions due to their hybrid nature. Furthermore, the findings also demonstrate that their foreign policy orientations represent their hybridity and positioning in the international system. Finally, the findings indicate that the observed difference of the EU membership between Türkiye and Hungary significantly affects hybrid flexibility of the cases.

Hibrit rejimlerle ilgili mevcut literatür, ağırlıklı olarak sabit bir kavramsallaştırma ile çeşitli ülkelerin istikrarsız hibrit formlarının dönüşüm sürecine odaklanmaktadır. Literatürün bir kısmı hibrit rejimlerin istikrar ve dayanıklılığını kabul etse de, bu dayanıklılığın doğası çok az dikkat çekmiştir ve daha derin ve detaylı bir gözlem gerektirmektedir. Bu araştırma esas olarak hibrit rejimlerin istikrarlı ve dayanıklı rejimler/yönetimler kurmak için ulusal ve uluslararası ekonomik yapıları nasıl kullandığını ele alarak mevcut literatüre katkıda bulunmaktadır. Ayrıca mevcut araştırma, hibrit rejim spektrumunun mevcut literatürdeki sabit bir kavramsallaştırma yerine esnek olduğunu, bu rejimlerin hibrit olarak kalırken farklı ulusal ve uluslararası teşviklerle hibrit özelliklerini değiştirebildiklerini ve bunun da çeşitli siyasi ve ekonomik durumlara karşı dayanıklılıklarına katkıda bulunduğunu göstermektedir. Üçüncü olarak, bu araştırma rejim özelliklerinin hibrit rejimlerin dış politika kararlarını ve duruşlarını nasıl etkilediğini araştırarak bu rejimlerin uluslararası politikada kendilerini nasıl konumlandırdıklarını ortaya koymaktadır. Son olarak, bu araştırma, üçüncü tarafların bu rejimlerin özelliklerini nasıl değiştirebileceğini göstermek için uluslararası örgütlerin hibrit rejimlerin doğası üzerindeki olası etkilerini gözlemlemektedir. Bu katkılar, Türkiye'deki AKP hükümeti ile Macaristan'daki FIDESZ-KDNP hükümeti örneklerini karşılaştırarak yapılmaktadır. Türkiye'de Recep Tayyip Erdoğan, Macaristan'da ise Victor Orban liderliğindeki bu partiler, ülkelerinin demokrasi tarihlerindeki tüm parti ve liderlerden daha uzun süre hükümette kalmışlardır. Bu hükümetler Batılı güçlerle olan tarihsel, siyasi ve ekonomik ilişkileri sayesinde kendilerini liberal demokratik bir dünyada konumlandırmış olsalar da, ülke içinde sergiledikleri otoriter eğilimler ve Rusya ve Çin gibi otoriter güçlerle olan yakın bağları sayesinde hibrit rejimler olarak varlıklarını sürdürmüşlerdir. Dolayısıyla bu araştırma, bu ülkelerin ne liberal demokrasiye ne de konsolide otokrasiye geçmeden hibrit kalmalarının nedenini ve bunu istikrarlı ve dirençli bir rejim kurmak için nasıl kullandıklarını anlamayı amaçlamaktadır. Araştırmanın bulguları, bu hükümetlerin hibrit yapıları sayesinde esnek politika uygulamaları ve müdahaleleri ile farklı siyasi, ekonomik ve uluslararası koşullar karşısında dirençli kalabildiklerini göstermektedir. Ayrıca bulgular, dış politika yönelimlerinin bu hükümetlerin hibritliklerini ve uluslararası sistemdeki konumlarını yansıttığını da göstermektedir. Son olarak, bulgular Türkiye ve Macaristan arasındaki gözlemlenen AB üyeliği farkının, vakaların hibrit esnekliğini önemli ölçüde etkilediğini göstermektedir.