Maternal self-efficacy, mental health, and stigma processes among Turkish single and married mothers

Abstract

Single-parent-headed families are increasing worldwide. In Turkey, with rising divorce rates, single mother headed households constitute 8% of households. Single mothers are exposed to more stressors than married mothers such as caregiving strains and social isolation. Moreover, they are at high risk of mental health issues and experience stigmatization. This study compared depression, well-being, and maternal self-efficacy of single and married mothers who had at least one 5 to 12-year-old child in their care. In addition, we conducted an experimental study and manipulated single and married mothers' appraisal of a stressful situation and examined their current mood and maternal self-efficacy. Finally, we investigated the link between single mothers' stigma process and their mental health outcomes. In the experimental study, single (divorced, widowed or never married) mothers (n = 93) and married mothers (n = 98) were assigned to either a threat or a challenge appraisal condition, read a vignette about a hypothetical housing situation, and completed an online survey. The results showed that single mothers reported higher depression than married mothers; however, their well-being and maternal self-efficacy did not differ. Regarding the manipulation, we did not find a main effect for cognitive appraisal condition and its interaction with marital status. Lastly, we found that fear of negative evaluations and social belongingness mediated the association between single mothers' stigma process and mental health outcomes. The findings of the study shed light on single motherhood stigma and its association with mental health outcomes in Turkey.Tek ebeveynli ailelerin sayısı dünya çapında artmaktadır. Türkiye'de boşanma oranlarının artmasıyla beraber Türkiye'deki hane halklarının %8'i bekar anneler ve çocuklarından oluşturmaktadır. Bekar anneler, bakım verme zorlukları ve sosyal izolasyon gibi konularda evli annelere göre daha fazla stres etkenine maruz kalmaktadır. Çalışmalar bekar annelerin evli annelere göre ruh sağlığı sorunları yaşama risklerinin yüksek olduğunu göstermiştir. Nitel çalışmalarda ise bekar anneler damgalanmaya dair deneyimlerini paylaşmaktadır. Bu çalışmada, 5 ila 12 yaşlarında en az bir çocuğu olan bekar ve evli annelerin depresyonu, iyi oluş hali ve anneliğe dair öz yeterlilikleri karşılaştırılmıştır. Ek olarak, deneysel bir araştırma yürütülerek bekar ve evli annelerin stresli bir duruma ilişkin değerlendirmeleri manipüle edilmiş ve mevcut ruh halleri ve anneliğe dair öz-yeterlilikleri incelenmiştir. Son olarak bekar annelerin damgalanma süreci ile ruh sağlığı sonuçları arasındaki bağlantı araştırılmıştır. Deneysel çalışmada, bekar (boşanmış, dul veya hiç evlenmemiş) anneler (n = 93) ve evli anneler (n = 98), "tehdit değerlendirme" ya da "mücadele değerlendirme" koşullarından birine atanmıştır. Annelerden okudukları hikâyeyi kendileri yaşıyormuş gibi düşünmeleri ve çevrimiçi bir anketi tamamlamaları istenmiştir. Sonuçlar, bekar annelerin evli annelere göre daha yüksek depresyon bildirdiklerini göstermiştir; ancak evli ve bekar annelerin iyi oluş halleri ve anneliğe dair öz-yeterliliklerinde farklılık bulunmamıştır. Uygulanan manipülasyon sonucu bilişsel değerlendirme durumunun ve bunun medeni durumla etkileşiminin annelerin anlık duygu durumuna ve anneliğe dair öz- yeterliliklerine bir etkisi bulunmamıştır. Son olarak, olumsuz değerlendirilme korkusunun ve sosyal aidiyetin, bekar annelerin damgalanma süreci ile ruh sağlığı sonuçları arasındaki ilişkiye aracılık ettiği bulunmuştur. Araştırmanın bulguları, Türkiye'deki bekar annelik damgalanmasına ve bunun ruh sağlığı sonuçlarıyla olan ilişkisine ışık tutmaktadır.