Ceramic energetics: A holistic approach to pottery production

Abstract

Ceramics are the most frequently encountered archaeological material and are often used simply as chronological markers or indicators of consumption habits. However, their production is a sophisticated and collaborative process that requires a considerable workforce, raw materials, and time. This dissertation aims to go beyond traditional typological analysis to reconstruct the size, organization, and energetic requirements of ceramic production at Kaymakçı, a second millennium BCE site in western Anatolia. This research develops a new methodological approach, referred to as "ceramic energetics," to investigate the processes and necessary infrastructure for ceramic production throughout the different phases of occupation at Kaymakçı. Ceramic energetics combines petrographic analysis, traditional ceramic studies, experimental archaeology, and ethnographic comparisons to assess the labor and resources required for each stage of ceramic production. These stages include raw material acquisition and transportation, water and fuel provision, and firing infrastructure. The research employs quantitative methods, including 3D volumetric calculations and ceramic fabric group classifications, to estimate the time and labor required to produce ceramic assemblages from each phase of occupation at Kaymakçı. This approach aims not only to reconstruct the operational organization of ceramic production, but eventually also to enable exploration of the socio-economic structures communities at Kaymakçı. By examining ceramic fabric types, their phase-specific distribution, and their associated energetic costs, this dissertation assesses how ceramic production may have shaped broader settlement dynamics. Ultimately, the study contributes to a deeper interpretation of the role of ceramics in ancient societies and provide a replicable methodology that can be applied to ceramic assemblages from diverse archaeological contexts anywhere in the world.

Seramik buluntular arkeolojik materyaller içerisinde en sık karşılaşılandır ve genellikle basit kronolojik markörler ya da tüketim alışkanlıklarının göstergeleri olarak görülürler. Ancak, seramiğin üretimi önemli ölçüde işgücü, hammadde ve zaman gerektiren sofistike ve iş birliğine dayalı bir süreçtir. Bu tez, geleneksel tipolojik analizlerin ötesine geçerek, Batı Anadolu'da yer alan MÖ ikinci binyıl yerleşimi Kaymakçı'daki seramik üretiminin boyutunu, organizasyonunu ve iş gücü gereksinimlerini yeniden inşa etmeyi amaçlamaktadır. Bu araştırma, Kaymakçı'daki farklı yerleşim evreleri boyunca seramik üretimi için gerekli süreçleri ve gerekli altyapıyı araştırmak üzere "ceramic energetics/seramik enerjisi" olarak adlandırılan yeni bir metodolojik yaklaşım geliştirmektedir. Seramik enerjisi petrografik analiz, geleneksel seramik çalışmaları, deneysel arkeoloji ve etnografik karşılaştırmaları bir araya getirerek seramik üretiminin her aşaması için gereken işgücü ve kaynakları belirlemeye çalışacaktır. Bu aşamalar arasında hammadde tedariki, su ve yakıt temini, ve pişirme altyapısı yer almaktadır. Araştırma, iskânın her aşamasında seramik üretimi için gereken zaman ve işgücünü tahmin etmek amacıyla 3D hacimsel hesaplamalar ve seramik grubu sınıflandırması gibi nicel yöntemler kullanacaktır. Bu yaklaşım sadece seramik üretiminin işlevsel organizasyonunu yeniden yapılandırmayı değil, aynı zamanda Kaymakçı'nın sosyo-ekonomik yapısına dair yeni bilgiler sağlamayı da amaçlamaktadır. Seramik mal gruplarının, evrelere özgü dağılımlarını ve bunlarla ilişkili enerji maliyetlerini inceleyerek, seramik üretiminin daha kapsamlı bir biçimde yerleşim dinamiklerini nasıl şekillendirmiş olabileceğini değerlendirecektir. Sonuç olarak bu çalışma, seramiğin antik toplumlardaki rolünün daha derinlemesine yorumlayarak katkıda bulunacak ve farklı arkeolojik bağlamlarda dünyanın herhangi bir yerindeki seramik buluntularına uygulanabilecek tekrarlanabilir bir metodolojiyi ortaya koyacaktır.