Publications without Fulltext

Permanent URI for this collectionhttps://hdl.handle.net/20.500.14288/3

Browse

Now showing 1 - 2 of 2

Metadata only
Determination and evaluation of sleeplessness and fatigue and the factors associated with it among emergency medicine residents working at education and research hospitals in Istanbul
(Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Tıp Fakültesi, 2019) İz, Mehmet; Topaçoğlu, Hakan; Bayıl, Erhan; Layık, Mehmet Emin; İz, Fatma Betül Ay; Dikme, Özgür; N/A; Dikme, Özlem; Faculty Member; School of Medicine; Koç University Hospital; N/A
Introduction: This study is aimed to determine and evaluate the factors which affect the level of sleep and fatigue among the emergency medicine residents working at education and research hospitals in Istanbul. Materials and Methods: This is a prospective and crosssectional survey study that was carried out among emergency medicine residents working at education and training hospitals in İstanbul in 2013. At the time of study, we have revealed a total of 240 emergency medicine residents. The study was based on voluntary participation. Survey forms were distributed to the participants. In the study Piper Fatigue Scale and Epworth Sleep Scale are used for measurement of fatigue. Participants also answered the survey related to demographic factors. Results: There are 130 male and 63 female emergency medicine residents at the mean age 29.8±3.7 year (Participation rate 80.4%). According to Piper Fatigue Scale, the most common fatigue time of emergency medicine residents is detected 55.4% as months. 12.4% of residients never feel fatigue. At Piper Fatigue Scale, there was no statistically differences between general fatigue times and rates of age, sex, marital status, children, chronic illness, drug use, drug type, tobacco use, duration of residency, total profession time, guard time, month study period, general practice in emergency department of emergency residients.. According to Epworth Sleep Scale 66.8% of residients were determined normally sleepy, 26.4% sleepy and 6.7% very sleepy. Conclusion: Severe working conditions, intense and shift working and stress factors increase the level of sleep and fatigue among emergency medical residients. / Öz: Amaç: Bu çalışmada İstanbul‟daki eğitim ve araştırma hastanelerinde çalışan acil tıp asistanlarında uykululuk ve yorgunluk düzeyinin belirlenmesi ve etkileyen faktörlerin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Çalışma prospektif, kesitsel bir anket çalışması olarak düzenlendi. İstanbul‟daki eğitim ve araştırma hastanelerinde 2013 yılında çalışmakta olan acil tıp asistanları üzerinde yapıldı. Çalışmanın yapıldığı dönemde toplam 240 acil tıp asistanı olduğu saptandı. Çalışmaya katılımda gönüllük esası alındı. Çalışmaya katılan acil tıp asistanlarına ankete dayalı form dağıtıldı. Çalışmada yorgunluk ve uykululuk ölçümünde Piper Yorgunluk Ölçeği ve Epworth Uykululuk Ölçeği kullanıldı. Katılımcılar ayrıca bazı sosyodemografik faktörlere ait anketi cevaplandırdı. Bulgular: Çalışmaya yaş ortalamaları 29.8±3.7yıl olan 130 (%67.4) erkek, 63 (%32.6) kadın toplam 193 acil tıp asistanı dahil edildi (Katılım oranı %80.4). Piper yorgunluk ölçeğinde acil tıp asistanlarının genel yorgunluk süresi en sık %55.4 ile aylar olarak saptandı. Acil tıp asistanlarının %12.4‟ü yorgunluk hissetmediğini belirtmiştir. Piper yorgunluk ölçeğinde genel yorgunluk süresi ile acil tıp asistanlarının yaş ortalamaları, cinsiyet, medeni hal, çocuk, kronik hastalık varlığı ilaç kullanımı, kullandığı ilaç tipi, sigara kullanımı, asistanlık süresi, meslekteki toplam süresi, nöbet saati, aylık çalışma süresi ve pratisyenlikte acil serviste çalışma durumu arasında istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmamıştır. Epworth uykululuk ölçeğine göre asistanların %66.8‟inde normal gündüz uykululuk hali, %26.4‟ünde artmış gündüz uykululuk hali, %6.7‟sinde şiddetli gündüz uykululuk hali saptanmıştır. Sonuç: Acil tıp asistanları arasında özellikle ağır çalışma koşulları, yoğun ve vardiyalı iş temposu, eşlik eden stres faktörleri uykululuk ve yorgunluk düzeyini arttırmaktadır.
Metadata only
Evaluation of the severity of the complaints in patients presenting to the emergency department with dyspnea: patient and physician perception
(Pamukkale Üniversitesi Tıp Fakültesi, 2019) Dikme, Özgür; N/A; Dikme, Özlem; Faculty Member; Koç University Hospital; Koç University Hospital; School of Medicine; N/A
Purpose:Various scales are used to determine the severity of dyspnea. In this study we aimed to determine the relationship between patient-physician evaluations by using modified Borg, Medical Research Council and visual analog scales. Materials and Methods:This prospective, observational, cross-sectional study included consecutive patients over 18 years who presented with dyspnea to emergency department. The severity was evaluated by patients with using visual analog and Borg scales and by physicians with using visual analog and Medical Research Council Scale. Results:Of the 87 patients, 43 (49.4%) were male an d the mean age was 72.1±12.7 Patients’ visual analog scale and Borg scores (r=0.978, p≤0.001) and physicians’ visual analog scale and Medical Research Council scores (r=0.928, p≤0.001), and also, patient-physician visual analog scores (r=0.641, p≤0.001) and patients’ Borg and physicians’ Medical Research Council scores (r=0.632, p≤0.001) were positively corelated. The patientphysician visual analog scores were found positively corelated even in age lower 65 years (r=0.413, p=0.032) and age over 65 years groups (r=0.722, p≤0.001). Physicians’ and patients’ visual analog scores were positive corelated in male (r=0.730, p≤0.001) and female (r=0.500, p≤0.001). Physicians’ Medical Research Council and patients’ Borg scores were significant positive corelated in the evaluation of male (r=0.711, p≤0.001) and female (r=0.542, p≤0.001). Conclusion:Visual analog scale, Borg and Medical Research Council scales which were used to evaluate the severity of dyspnea in the emergency department are corelated with each other. However, the correlation power is lower in the group of age lower than 65 years and female patients. / Öz: Amaç:Tanı ve tedavi yönetiminde önemli olan nefes darlığı şiddetini belirlemekte çeşitli ölçekler kullanılmaktadır. Bu çalışmada Modifiye Borg, Medical Research Council ve Vizüel Analog Skalaları kullanılarak nefes darlığı şiddetini tanımlamada hasta ve hekim değerlendirmeleri arasındaki ilişkinin belirlenmesi amaçlandı. Gereç ve Yöntem:Prospektif, gözleme dayalı, kesitsel yapılan çalışmaya acil servise nefes darlığı yakınmasıyla başvuran 18 yaş üzeri ardışık hastalar alındı. Hastalara nefes darlığı şiddetini belirlemek amacıyla Vizüel Analog ve Borg skalaları üzerinde işaretleme yaptırıldı. Hekimler tarafından da nefes darlığı şiddeti Vizüel Analog ve Medical Research Council skalalarıyla değerlendirildi. Skorlama sonuçlarının birbirleriyle olan ilişkileri incelendi. Bulgular:87 hastanın 43’ü (%49,4) erkekti, yaş ortalaması 72,1±12,7 yıldı. Hastalarda Vizüel Analog Skala ile Borg skoru (r=0,978, p≤0,001), hekimlerde ise Vizüel Analog Skala ile Medical Research Council skoru (r=0,928, p≤0,001) arasında; hasta ile hekim karşılaştırmalarında ise hasta-hekim Vizüel Analog Skala skorları (r=0,641, p≤0,001) ve hasta Borg ile hekim Medical Research Council skorları (r=0,632, p≤0,001) arasında anlamlı pozitif korelasyon saptandı. Yaş değerlendirildiğinde; hasta-hekim Vizüel Analog Skala skoru 65 yaş altı (r=0,413, p=0,032) ve 65 yaş üstü grupta (r=0,722, p≤0,001) anlamlı pozitif korele saptandı. Erkek (r=0,730, p≤0,001) ve kadın (r=0,500, p≤0,001) hastaların değerlendirilmesinde hasta-hekim Vizüel Analog Skala skorları ve yine erkeklerde (r=0,711, p≤0,001) ve kadınlarda (r=0,542, p≤0,001) hasta Borg skoru ile hekim Medical Research Council Skalası skoru arasında anlamlı pozitif korelasyonlar saptandı. Sonuç:Acil serviste hasta ve hekim gözüyle nefes darlığı şiddetini değerlendirmede kullanılan Vizüel Analog Skalası, Borg ve Medical Research Council skalaları koreledir. Ancak korelasyon gücü 65 yaş altında ve kadınlarda daha düşüktür.