Publications without Fulltext

Permanent URI for this collectionhttps://hdl.handle.net/20.500.14288/3

Browse

Search Results

Now showing 1 - 10 of 46
  • Placeholder
    Publication
    Politicization, ratification of international agreements, and domestic political competition in non-democracies: the case of Iran and the Paris Climate Accords
    (International Relations Council of Turkey, 2024) Department of International Relations; Bayer, Reşat; Tafazzoli, Bijan; Department of International Relations; College of Administrative Sciences and Economics; Graduate School of Social Sciences and Economics
    While some degree of competition is present in many authoritarian regimes, the implications of such controlled competition on international issues have not received much consideration, including towards international environmental accords. We attempt to rectify this through a framework where we focus on internal political competition in a hybrid, nondemocratic system where national elections are held regularly. Specifically, we argue that the presence of multiple actors competing in elections in nondemocratic settings results in them assuming positions on various issues, justifying their positions, and attempting to mobilize their supporters with considerable implications for international environmental policies. We display our argument in the context of Iranian debates on the ratification of the Paris Climate Accords. Our findings demonstrate that the competing Iranian sides rely on different justifications for their environmental positions, resulting in extensive (negative) competitions of rhetoric where the international dimension emerges as an important feature in the internal competition. Overall, we show that political competition within non-democracies is likely to add to the complexity of international (environmental) negotiations and cooperation. © 2024, INTERNATIONAL RELATIONS. All rights reserved.
  • Placeholder
    Publication
    Policy priorities in the election manifestos of political parties in Turkey, 2002-2015
    (İstanbul Üniversitesi, 2017) Department of International Relations; Aytaç, Selim Erdem; Faculty Member; Department of International Relations; College of Administrative Sciences and Economics; 224278
    The policy areas prioritized by the major Turkish political parties during the election campaigns between 2002 and 2015 are examined in this study. The main questions to be addressed are as follows: Which policy areas do the political parties prioritize? Is there a significant divergence in the prioritization of different policy areas or are there common themes that are emphasized by all parties? Are there trends regarding the parties’ policy priorities over time? and finally, do the policy areas, as prioritized by the parties, correspond to what the public considers as important issues? To address these questions, the election manifestos of the four major Turkish political parties are analyzed. The analyses show that policy areas related to the economy, welfare, and quality of life are the most recurring themes in the election manifestos of the four major Turkish parties between 2002 and 2015.
  • Placeholder
    Publication
    Explaining NATO enlargement: international relations theories and the dynamics of domestics politics in Russia and the United States
    (Uluslararası İlişkiler Konseyi Derneği, 2012) Department of International Relations; Aktürk, Şener; Faculty Member; Department of International Relations; College of Administrative Sciences and Economics; 110043
    This article focuses on NATO's expansion after the Cold War. Neorealist, neol constructivist approaches and their failures in explaining the causes of NATO's are highlighted, lhe timing and the nature of NATO's expansion are much bette by the concatenation of specific domestic political dynamics in the United States a In the United States, the rise of the Republicans who captured the Congress in 199 presidency in 2000 provided the impetus for NATO's expansion, along with the of what the current author calls the "East European Lobby" in U.S. politics. In strength of the Communists and the ultranationalists in the Duma, and the rise of t cadres with a military- security background, to positions of executive power, was importance in the polarization of Russian- American relations, which motivate NATO expansions. / Bu makale Soğuk Savaş sonrasında NATO'nun genişlemesine odaklanıyor. Yeni Gerçekçi, Yeni Liberal ve inşacı yaklaşımların, NATO'nun genişlemesinin sebeplerini açıklamadaki başarısızlıkları vurgulanıyor. NATO'nun genişlemesinin zamanlamasını ve mahiyetini, ABD ve Rusya'nın iç siyasal dinamiklerinin çakışması çok daha iyi açıklıyor. ABD'de, 1994'te Kongreyi ve 2000 yılında başkanlığı ele geçiren Cumhuriyetçilerin yükselişi ve yazarın Amerikan siyasetindeki "Doğu Avrupa Lobisi"olarak adlandırdığı zümrenin etkisi, NATO'nun genişlemesinin iç siyasal sebebini oluşturdu. Rusya'da, Komünisderin ve aşırı milliyetçilerin Duma'daki gücü ve siloviki olarak adlandırılan asker ve güvenlik kökenli kadroların yürütme erkinde yükselişi, Rus-Amerikan ilişkilerinin kutuplaşmasında belirleyici rol oynayarak NATO'nun daha fazla genişlemesini tetikledi.
  • Placeholder
    Publication
    Large-n analysis in the study of conflict
    (Center Foreign Policy & Peace Research, 2019) Department of International Relations; Akça, Belgin San; Faculty Member; Department of International Relations; College of Administrative Sciences and Economics; 107754
    In this paper; I examine the generation and use of large-N datasets and issues related to operationalization and measurement in the quantitative study of inter-state and infra-state conflict. Specifically, I critically evaluate the work on transnational dimensions of internal conflict and talk about my own journey related to my research on interactions between states and nonstate armed groups. I address the gaps in existing research, the use of proxy measures in large-N data analysis, and talk in detail about observational data collection and coding. I argue that future research should bridge the gap between studies of conflict across the fields of Comparative Politics and International relations. I make suggestions laying the standards of academic scholarship in collecting data and increasing transparency in research.
  • Placeholder
    Publication
    Sermaye hareketliliği ve emek: işçi hareketlerinin küresel ölçekte incelenmesi
    (Dipnot Basım Yayın, 2019) N/A; Department of International Relations; Kozluca, Mina; Undergraduate Student; Department of International Relations; College of Administrative Sciences and Economics; N/A
    N/A
  • Placeholder
    Publication
    Bargaining with place: experiences of “privilege” by European migrants in Turkey
    (N/A, 2020) İrgil, Ezgi; Department of International Relations; Department of Sociology; Cöbek, Gözde; Faculty Member; Teaching Faculty; Department of International Relations; Department of Sociology; College of Administrative Sciences and Economics; College of Social Sciences and Humanities; 238439; N/A
    This paper unpacks how European migrants living in Turkey experience their privileged status and how they engage in different forms of bargaining with place. Deriving from the literature on lifestyle migration, the article examines the experiences of relative privilege that enabled this group of immigrants to live a good life both financially and emotionally. This study shows that the privileges that come with a strong passport are not independent from the insecurity arising from the structural, economic and political conditions in the country of immigrants. It also explains how they bargain with place to deal with the precarious situations they experience. We introduce the term “place bargainers” mainly refering to the mobility practices of privileged migrants. Hence, we open up the material, cultural, spatial and affective forms of the concept of “privilege”. The empirical evidence for our argument is drawn from 18 indepth interviews conducted with Polish and British migrants, living in Turkey as part of a larger project. / Bu makale, Türkiye'de yaşayan Avrupa doğumlu göçmenlerin coğrafi eşitsizlikler ve mekâna dayalı ayrıcalıklı göçmen olma deneyimi üzerinedir. Yaşam tarzı göçü literatüründen yola çıkarak bu göçmen grubunun maddi ve duygusal anlamda iyi bir yaşam sürmelerini sağlayan göreceli ayrıcalık deneyimlerini irdelemektedir. Bu çalışma, güçlü pasaport ile gelen ayrıcalıklarının, göçmenlerin bulundukları ülkedeki yapısal, ekonomik ve politik koşullardan kaynaklanan güvencesizlik koşullarından bağımsız olmadığını göstermektedir. Bunun yanında, yaşadıkları güvencesiz durumlarla başa çıkmak için mekânla nasıl pazarlık ettiklerini açıklamaktadır. Bu bağlamda araştırmamız, ayrıcalıklı göçmenlerin hareketlilik pratiklerinden yola çıkarak “mekân pazarlıkçıları” kavramını önermektedir. Böylelikle makale, “ayrıcalık” kavramının maddi, kültürel, mekânsal ve duygusal biçimlerini tartışmaya açmayı amaçlamaktadır. Tartışmamızın ampirik bulguları, daha büyük bir projenin parçası olarak Türkiye'de yaşayan Polonyalı ve İngiliz göçmenlerle yapılan 18 derinlemesine görüşmeye dayanmaktadır.
  • Placeholder
    Publication
    Mobilization networks and the outcomes of neighborhood protests in Ankara
    (Vehbi Koç Ankara Studies Research Center (VEKAM) / Vehbi Koç Ankara Araştırmaları Uygulama ve Araştırma Merkezi (VEKAM), 2019) Department of International Relations; Ertan, Güneş; Faculty Member; Department of International Relations; College of Administrative Sciences and Economics; 219276
    This study aims to understand how the structure of mobilization networks relates to the outcomes of collective action by using 17 cases of neighborhood protests in Ankara between 2007-2011. Based on police records and on site interviews, the findings of the study suggest that successful outcomes depend on two mobilization structure related processes; the first one facilitates the efficient flow of information for coordination purposes, while the second increases the tendency of participants to use high-risk disruptive tactics due to the prevalence of strong ties amongst the protagonists. This paper also considers, to some extent, the antecedents of these structures, and shows that they originate from two sources that very much depend on each other: the spatial configuration of the neighborhood in question and pre-existing informal social ties. /Öz: Çalışma, 2007-2011 arası Ankara’nın çeşitli mahallelerinde gerçekleşen 17 eylemi inceleyerek mobilizasyon ağlarının yapısının yerel protesto olaylarının sonuçlarıyla nasıl ilişkili olduğunu anlamayı amaçlamaktadır. Araştırmanın verileri polis kayıtları ve saha görüşmelerinden oluşmaktadır. Sonuç olarak olumlu sonuç ile ilişkili iki ayrı mekanizma belirlenmiştir. Birinci mekanizma verimli bilgi akışını sağlayarak katılımcıların koordinasyonunu kolaylaştırır. İkincisi ise katılımcıların arasındaki güçlü bağlar nedeniyle riskli taktiklerin kullanılma eğilimini artırır. Mobilizasyon ağlarının öncülleri olarak mekansal yapılar ve enformel sosyal ağlar göze çarpmaktadır.
  • Placeholder
    Publication
    Globalization, international relations and hegemony
    (Uluslararası İlişkiler Konseyi Derneği, 2006) Department of International Relations; Keyman, Emin Fuat; Faculty Member; Department of International Relations; College of Administrative Sciences and Economics; 45389
    Since its inception in 1648 Westphalian Treaty, modern international relations have contained both continuity and change. Today, there is a need to analyze both continuities and changes that have occurred in the course of the development of international relations, in order to better understand the main characteristics of world politics. In this article, I have attempted to provide the reader with a brief historical and thematic analysis of the international system. In doing so, my aim was to demonstrate that the relationship between modernity and hegemony has been one of the constitutive elements of modern international relations. In other words, it is possible, also useful, to read the modern history of international relations as a history of hegemony. / 1648 Westphalia antlaşmasıyla kurulan modern uluslararası ilişkiler sisteminin bugüne kadar geçen sürede, ve bugün 11 Eylül-sonrası dünyada da, belli bir "süreklilik degişim ilişkisi" içinde sürdügünü söyleyebiliriz. Güç;-hegemonya ilişkileri bu sistemin kurucu niteliği olarak kalırken, sistemin aktörleri, ve sisteme anlam veren normatif ilkelerin degiştigini gorüyoruz. Bu süreç, aynı zamanda modernite-ulus, devlet-hegemonya ilişkisinin de bir tarihi. Bu tarihin son çeyrek asırdır, niteliyici kodu küreselleşme kavramı. Bu yazı, küreselleşme-uluslararası ilişkiler-hegemonya bağlantısının kısa bir tarihsel-analitik açılımını yapmayı amaçlıyor.
  • Placeholder
    Publication
    The historical development of populism in turkey in the light of populism theories: an analysis on political parties
    (Anadolu Üniversitesi, 2022) Elçi, Ezgi; Department of International Relations; N/A; N/A; Çarkoğlu, Ali; Erol, Fatih; Paksoy, Cansu; Faculty Member; Researcher; PhD Student; Department of International Relations; College of Administrative Sciences and Economics; College of Administrative Sciences and Economics; Graduate School of Social Sciences and Humanities; 125588; 374390; N/A
    This article evaluates how and which political parties adopted populist notions from the late Ottoman Empire to contemporary Turkish politics. As such, our study considers populism as a thin-centered ideology. In the light of this definition, which allows broadening the scope for observational research,we examined the history of populism in Turkey along with the concepts of the people, the elites, and the people’s will. Our review puts forward three distinct concepts of “people” in populism in Turkey. These conceptualizations cover “the ordinary people” of the Republican People’s Party (Cumhuriyet Halk Partisi-CHP) during the 1970s on the left, “the will of the people” and “commonsense of the people” adopted by the center-right parties since the 1950s, and “Islamic people” embraced by the National Outlook (Milli Görüş) on the right since 1969. The definition of elites positioned against the people in Turkey varies depending on whether political parties are in power and where they fall on the ideological right-left spectrum. In the recent period, the Justice and Development Party (Adalet ve Kalkınma Partisi-AK Parti) has brought a new identity to Turkish populism by blending the lines of the Democrat Party (Demokrat Parti-DP) and Justice Party (Adalet Partisi-AP) and the approach of National Outlook. In this context, the definition of the elite against the people ranges from exclusive-authoritarian rulers in domestic politics to external enemies in international politics and their domestic collaborators. Overall, our historical analysis demonstrates that populist notions in Turkey is not restricted to a single political party or ideology. Such a historical analysis will provide a significant resource for further quantitative and qualitative analyses. We also anticipate that putting forward the development of populism over time and across the left-right ideological spectrum in Turkey will theoretically as well as empirically contribute to other comparative studies. / Öz: Bu çalışma, popülist eğilimlerin Osmanlı İmparatorluğu’nun son döneminden günümüz Türkiye siyasetine kadar hangi liderler ve partiler tarafından ne şekilde benimsendiğini araştırmaktadır. Bu amaçla çalışmamızın kurgusu popülizmi zayıf-merkezli bir ideoloji olarak kabul etmektedir. Görgül zenginliğe olanak sağlayan bu tanımlamanın ışığında Türkiye’deki popülizmin tarihi millet (halk), elitler ve milli irade kavramlarıçerçevesinde irdelenmiştir. İncelememiz Türkiye’deki popülizmde üç ayrı “halk” kavramını gözlemlemektedir. Bunlar, solda 1970’ler Cumhuriyet Halk Partisi’nin benimsediği “sıradan insanlar;” merkez sağ partilerin 1950’lerden itibaren takip ettiği “milli irade” ile “halkın aklıselimi” ve sağda 1969 itibariyle Milli Görüş ideolojisinin benimsediği “İslam milleti” tanımlamalarıdır. Türkiye’deki popülizm, milletin (halkın) karşısına yerleştirilen elitlerin tanımına siyasal partilerin muhalefette-iktidarda olup olmamalarına ve ideolojik sağ-sol yönelimlerine göre farklılık göstermektedir. Yakın dönemde ise Adalet ve Kalkınma Partisi, Demokrat Parti ve Adalet Partisi çizgisini ve Milli Görüş’ün yaklaşımını harmanlayarak Türkiye popülizmine yeni bir kimlik kazandırmıştır. Bu bağlamda, milletin (halkın) karşısındaki elit tanımı iç siyasetteki dışlayıcı-otoriter yöneticilerden uluslararası siyasetteki dış düşmanlara ve onların iç siyasetteki işbirlikçilerine endekslenmiştir. Sonuçta, incelememiz Türkiye’deki popülist eğilimlerin siyasette sadece belli bir parti ve ideolojiye ait olmadığını tarihsel bir bütünlük içerisinde sunmaktadır. Bu teorik temelli tarihsel bütünlük aynı zamanda diğer nicel ve nitel vaka analizlerine de önemli bir kaynak sağlayacaktır. Millet (halk), elitler ve milli irade kavramlarının tarih içerisinde ve siyasal sağ-sol ideoloji yelpazesinin neredeyse her yerinde geçirmiş olduğu gelişimi ortaya koymanın diğer karşılaştırmalı çalışmalara da hem kuramsal hem de görgül katkılarda bulunacağını düşünmekteyiz.
  • Placeholder
    Publication
    Claiming local distinction: development discourses in the Middle East and their agents
    (İletişim Yayınları, 2013) Department of International Relations; Olcay, Özlem Altan; Faculty Member; Department of International Relations; College of Administrative Sciences and Economics; 104197
    This article analyzes the discourses of particular elite groups in Beirut and Cairoon state politics and the cultures of their countries and the role these play in theirself-representations. It draws attention to the parallels between such themes andpost-1990s development discourses. The meanings the groups attribute to termssuch as knowledge, culture and politics reproduce mainstream development defi- nitions in a simplified manner. In this shift the knowledge production of devel- opment discourses becomes occluded as intellectual labor, but it also starts performing other roles: uses by these social groups contribute to establishing theirown credibility and social distinction. As long as underdevelopment is attributedto public policymaking and societies lacking certain capacities, those who can ar- gue to have what the state and the public lack can make implicit claims to socialdistinction. In other words, the actors who articulate this particular logic with easedue to their educational backgrounds, class positions and access to internationalnetworks, can utilize them to establish their agency and hierarchical positions inthe local context. / Öz:Bu makale, Beyrut ve Kahirenin belli bir elit grubunun ülkelerindeki devlet siyasetine ve içinde yaşadıkları toplumun genel kültürel karakterine dair söylemlerini ve bu söylemlerin kendi toplumsal konumlarını tasvirlerinde oynadığı rolü inceleyecektir. Elitlerin bu temaları dile getiriş biçimleriyle 1990 sonrası ana akım kalkınma söylemleri arasındaki ortaklıklara dikkat çekilmeye çalışılacaktır. Bu toplumsalgrubun mensupları bilgi, kültür ve siyaset gibi terimlere yükledikleri anlamlarla, anaakım kalkınma söylemlerini basitleştirerek yeniden üretmekte ve doğrudan gönder- me yapmaksızın, kendi kimliklerini bu söylemler aracılığıyla tanımlamaktadırlar. Buörtüşmelerde de, kalkınma söylemlerinin daha az dikkat çeken bir kullanım alanı belirginleşmektedir. Azgelişmişlik sorunlarının kaynağı resmî karar alıcı kurumlar ya dabelli yeterliliklerden yoksun toplumlar olarak algılandığı ölçüde, diğerlerinin yoksunolduğu niteliklere sahip olma iddiasını taşıyanlar için örtük bir üstün olma durumuortaya çıkar. Böylece, eğitim altyapıları, sınıf konumları ve uluslararası ağlara ve dillere erişimleri sayesinde, kalkınma söylemlerinin dilini doğallıkla konuşabilen toplumsal gruplar faillik kazanır ve kendilerine ayrı bir kimlik tesis ederler.