Research Outputs
Permanent URI for this communityhttps://hdl.handle.net/20.500.14288/2
Browse
9 results
Search Results
Publication Metadata only 50 years after the labour recruitment agreement with Germany: the consequences of emigration for Turkey(Stratejik Araştırmalar Merkezi, 2012) N/A; Department of International Relations; N/A; İçduygu, Ahmet; Faculty Member; Department of International Relations; College of Administrative Sciences and Economics; Graduate School of Social Sciences and Humanities; 207882Turkey is a country with relatively recent and ongoing experience of labour emigration. Starting with the signing of the bilateral Turkish-West German labour recruitment agreement in October 1961, it has been a country of emigration, a trend that significantly influenced part of its economic, social, and political history. This essay elaborates the last fifty-year history of labour emigration from Turkey, and its consequences for the country in the economic, social and political spheres. It aims to sketch briefly the trends and patterns of emigration flows with reference mainly to the changing nature of these flows over time. More specifically, the essay offers an overview of the main impacts of labour migration for the country. It concludes that neither the positive nor the negative consequences of emigratory flows for the country should be overestimated.Publication Metadata only Economic voting during the AKP era in Turkey(Oxford University Press, 2020) Department of International Relations; Aytaç, Selim Erdem; Faculty Member; Department of International Relations; College of Administrative Sciences and Economics; 224278N/APublication Metadata only Old and new polarizations and failed democratization sin Turkey(Oxford University Press, 2020) Department of International Relations; Somer, Murat; Faculty Member; Department of International Relations; College of Administrative Sciences and Economics; 110135N/APublication Metadata only On the globalization, wealth inequality and democracy triangle(Disk-Birleşik Metal-İş Sendikası, 2019) N/A; Department of International Relations; N/A; Öniş, Ziya; Özçelik, Ezgi; Faculty Member; Master Student; Department of International Relations; College of Administrative Sciences and Economics; Graduate School of Social Sciences and Humanities; 7715; N/AScholars interested in problems of inequality are paying increasing attention to the issue of wealth inequality. The paper attempts to provide a broad picture of trends relating to wealth inequality on a global scale. It attempts to highlight the negative implications of rising wealth inequality for the future of just globalization and democratic development. One of the main findings of the paper is that wealth inequality is an equally serious problem for the "global North" and the "global South". Within the global North, wealth inequality is most serious for the case of the United States, whilst in the context of the global South, China constitutes a clear outlier, with a relatively favorable pattern in terms of wealth inequality. Finally Turkey has experienced serious increases in wealth inequality in recent years and currently occupies the second position in the wealth inequality league table next to Russia, a negative development, requires serious re-thinking about Turkey's current development strategy. / Bu çalışmanın amacı, ekonomik eşitsizlik araştırmalarında giderek daha çok ilgi çekmeye başlayan servet eşitsizliği olgusuna dair güncel verileri değerlendirmek ve bu olgunun küreselleşmeye ve demokrasinin geleceğine yönelik olumsuz etki ve yansımalarını tartışmaktır. Servet eşitsizliği sorununun gelişmiş “küresel kuzey” ve yükselen “küresel güney” ülkelerinin ortak sorunu olduğu çalışmamızda açıkça vurgulanmaktadır. Gelişmiş ülkeler düzeyinde servet eşitsizliğinin, özellikle ABD bağlamında, çok ciddi boyutlara ulaşması, yükselen ülkeler açısından da Çin'in diğer BRICS ülkelerine göre daha iyi bir konumda olması dikkat çekici bulgular arasında yer almaktadır. Türkiye'nin, Rusya ile birlikte, servet eşitsizliği sorununun en yüksek seviyelerde yaşanan ülkeler arasında yer alması özellikle üzerinde düşünülmesi gereken kaygı verici diğer bir gelişme olarak nitelendirilebilir.Publication Metadata only The historical development of populism in turkey in the light of populism theories: an analysis on political parties(Anadolu Üniversitesi, 2022) Elçi, Ezgi; Department of International Relations; N/A; N/A; Çarkoğlu, Ali; Erol, Fatih; Paksoy, Cansu; Faculty Member; Researcher; PhD Student; Department of International Relations; College of Administrative Sciences and Economics; College of Administrative Sciences and Economics; Graduate School of Social Sciences and Humanities; 125588; 374390; N/AThis article evaluates how and which political parties adopted populist notions from the late Ottoman Empire to contemporary Turkish politics. As such, our study considers populism as a thin-centered ideology. In the light of this definition, which allows broadening the scope for observational research,we examined the history of populism in Turkey along with the concepts of the people, the elites, and the people’s will. Our review puts forward three distinct concepts of “people” in populism in Turkey. These conceptualizations cover “the ordinary people” of the Republican People’s Party (Cumhuriyet Halk Partisi-CHP) during the 1970s on the left, “the will of the people” and “commonsense of the people” adopted by the center-right parties since the 1950s, and “Islamic people” embraced by the National Outlook (Milli Görüş) on the right since 1969. The definition of elites positioned against the people in Turkey varies depending on whether political parties are in power and where they fall on the ideological right-left spectrum. In the recent period, the Justice and Development Party (Adalet ve Kalkınma Partisi-AK Parti) has brought a new identity to Turkish populism by blending the lines of the Democrat Party (Demokrat Parti-DP) and Justice Party (Adalet Partisi-AP) and the approach of National Outlook. In this context, the definition of the elite against the people ranges from exclusive-authoritarian rulers in domestic politics to external enemies in international politics and their domestic collaborators. Overall, our historical analysis demonstrates that populist notions in Turkey is not restricted to a single political party or ideology. Such a historical analysis will provide a significant resource for further quantitative and qualitative analyses. We also anticipate that putting forward the development of populism over time and across the left-right ideological spectrum in Turkey will theoretically as well as empirically contribute to other comparative studies. / Öz: Bu çalışma, popülist eğilimlerin Osmanlı İmparatorluğu’nun son döneminden günümüz Türkiye siyasetine kadar hangi liderler ve partiler tarafından ne şekilde benimsendiğini araştırmaktadır. Bu amaçla çalışmamızın kurgusu popülizmi zayıf-merkezli bir ideoloji olarak kabul etmektedir. Görgül zenginliğe olanak sağlayan bu tanımlamanın ışığında Türkiye’deki popülizmin tarihi millet (halk), elitler ve milli irade kavramlarıçerçevesinde irdelenmiştir. İncelememiz Türkiye’deki popülizmde üç ayrı “halk” kavramını gözlemlemektedir. Bunlar, solda 1970’ler Cumhuriyet Halk Partisi’nin benimsediği “sıradan insanlar;” merkez sağ partilerin 1950’lerden itibaren takip ettiği “milli irade” ile “halkın aklıselimi” ve sağda 1969 itibariyle Milli Görüş ideolojisinin benimsediği “İslam milleti” tanımlamalarıdır. Türkiye’deki popülizm, milletin (halkın) karşısına yerleştirilen elitlerin tanımına siyasal partilerin muhalefette-iktidarda olup olmamalarına ve ideolojik sağ-sol yönelimlerine göre farklılık göstermektedir. Yakın dönemde ise Adalet ve Kalkınma Partisi, Demokrat Parti ve Adalet Partisi çizgisini ve Milli Görüş’ün yaklaşımını harmanlayarak Türkiye popülizmine yeni bir kimlik kazandırmıştır. Bu bağlamda, milletin (halkın) karşısındaki elit tanımı iç siyasetteki dışlayıcı-otoriter yöneticilerden uluslararası siyasetteki dış düşmanlara ve onların iç siyasetteki işbirlikçilerine endekslenmiştir. Sonuçta, incelememiz Türkiye’deki popülist eğilimlerin siyasette sadece belli bir parti ve ideolojiye ait olmadığını tarihsel bir bütünlük içerisinde sunmaktadır. Bu teorik temelli tarihsel bütünlük aynı zamanda diğer nicel ve nitel vaka analizlerine de önemli bir kaynak sağlayacaktır. Millet (halk), elitler ve milli irade kavramlarının tarih içerisinde ve siyasal sağ-sol ideoloji yelpazesinin neredeyse her yerinde geçirmiş olduğu gelişimi ortaya koymanın diğer karşılaştırmalı çalışmalara da hem kuramsal hem de görgül katkılarda bulunacağını düşünmekteyiz.Publication Metadata only Trust in political institutions in Turkey: cultural and institutional explanations and the “home team" effect(Hacettepe Üniversitesi, 2019) Department of International Relations; Department of International Relations; Department of International Relations; Ertan, Güneş; Aytaç, Selim Erdem; Çarkoğlu, Ali; Faculty Member; Faculty Member; Faculty Member; Department of International Relations; College of Administrative Sciences and Economics; College of Administrative Sciences and Economics; College of Administrative Sciences and Economics; 219276; 224278; 125588Trust in political institutions can be seen as an indicator of the level of general satisfaction with the political system in democratic societies, and it is also one of the fundamental conditions for the legitimacy and well-functioning of the system. For this reason, understanding the level of trust in political institutions as well as its determinants is an important question facing social scientists. In this study, we examine the individual-level determinants of trust in parliament and government in Turkey. Our data is based on an original survey with 2.495 respondents fielded between August 29 and November 29, 2015 on a nationally representative sample from 68 provinces. Our findings indicate that there is a positive relationship between political trust and satisfaction of individuals with their lives in general, with their economic circumstances, their level of interpersonal trust, and perceptions of political efficacy. In addition, supporters of the ruling AK Party display higher trust in political institutions. On the other hand, those belonging to Kurdish and Alevi communities and those living in urban areas seem to have relatively lower levels of political trust. There is also a negative relationship between level of education level and political trust. Overall, both institutional and cultural approaches to political trust have explanatory power within the Turkish context. Moreover, in line with the “winning team” argument, supporters of the current government, who can be considered as the winners of democratic contention, display higher levels of trust towards political institutions. /Öz: Siyasi kurumlara güven, demokratik toplumlarda hem mevcut siyasal sisteme ilişkin genel tatmin düzeyinin bir göstergesi olarak görülebilir hem de sistemin meşruiyeti ve iyi işlemesi için temel koşullardan biridir. Bu nedenle, siyasi kurumlara güvenin düzeyini ve belirleyicilerini anlamak, sosyal bilimcilerin karşısına önemli bir soru olarak çıkmaktadır. Bu çalışmada, Türkiye’deki seçmen yaşındaki nüfusu temsil etme niteliğine sahip, 68 ilden 2.495 katılımcı ile 29 Ağustos ve 29 Kasım 2015 tarihleri arasında gerçekleştirilen özgün bir saha araştırmasının verileri kullanılarak parlamento ve hükümete güvenin bireysel düzeydeki belirleyicilerini incelemekteyiz. Bulgularımıza göre bireylerin genel olarak hayatlarından ve ekonomik durumlarından memnuniyetleri, kişilerarası güven düzeyleri, ve siyasal etkinlik algıları ile siyasal güven arasında olumlu bir ilişki bulunmaktadır. Ayrıca iktidardaki AK Parti’nin seçmenlerinin siyasal kurumlara olan güveni diğer vatandaşlara göre daha yüksektir. Buna karşın, Kürt ve Alevi vatandaşlar ile kentsel alanlarda yaşayanlar görece olarak daha düşük siyasal güven duygusuna sahip görünmektedir. Eğitim düzeyi ile siyasal güven arasında da negatif bir ilişki tespit edilmiştir. Özet olarak, Türkiye’de hem kurumsal hem de kültürel yaklaşımların siyasal güven düzeylerini açıklayabilir olduğunu görmekteyiz. Ayrıca literatürdeki ‘kazanan takım’ hipotezine uygun olarak demokratik mücadele içinde kazanan olarak tarif edilebilecek hükümet partisi taraftarlarının siyasi kurumlara güvenleri de yüksek seyretmektedir.Publication Metadata only Turkey’s grand strategy as the third power: a realist proposal(Stratejik Araştırmalar Merkezi, 2020) Department of International Relations; Aktürk, Şener; Faculty Member; Department of International Relations; College of Administrative Sciences and Economics; 110043This article proposes a grand strategy for Turkey that is based on neorealist assumptions. While Turkey’s immediate neighbors, with the partial exception of Iran, do not pose a conventional, existential threat to Turkey in terms of their latent or military power, the “periphery” of Turkey’s immediate neighbors includes half a dozen regional powers that have the military or economic capacity to threaten Turkey’s neighbors or Turkey itself. Thus, Turkey should adopt a “neighborly core doctrine” to keep great powers’ military forces out of its immediate neighborhood and, if possible, should seek integration with its immediate neighbors through bilateral or multilateral economic, political and security initiatives. The urgency of this imperative is underlined by the fact that four of Turkey’s eight neighbors have been occupied by the great powers or their proxies since the end of the Cold War. Turkey’s position has to be that of the “third power”, buttressing the independence and territorial integrity of the countries in its neighborhood that are being partitioned and destroyed in proxy wars between the two major rival alliances. Among Turkey’s immediate neighbors, Bulgaria, Georgia and Syria are critical as Turkey’s gateways to the West, East and South, respectively. Turkey’s historically rooted and overwhelmingly amicable ties with more than a dozen countries across Eastern Europe, the Middle East, North Africa and South Asia are highlighted for their positive significance in this grand strategy.Publication Metadata only Turkish migration policies: a critical historical retrospective(Stratejik Araştırmalar Merkezi, 2013) N/A; Department of International Relations; N/A; İçduygu, Ahmet; Aksel, Damla Bayraktar; Faculty Member; PhD Student; Department of International Relations; College of Administrative Sciences and Economics; Graduate School of Social Sciences and Humanities; 207882; 315549As the Turkish state's position on the issue of international migration is being transformed, new questions have arisen about the state's policies on immigration and emigration. These are two issues that have long been seen as separate in migration literature. The aim of this article is to unite these two issues in order to present a retrospective on the Turkish state's responses to the realities of immigration and emigration. We describe the migration patterns in Turkey by focusing on four key periods: a) the two-way immigration and emigration circulation in the early period of modern Turkey; b) the emigration boom since the 1950s; c) the emergence of new migration patterns in the 1980s; and d) the new forms of migration governance employed since the 2000s. By examining these patterns and the state's responses, we aim to analyse the diverging political rationalities of different periods.Publication Metadata only Türkiye, dış politika ve Orta Doğu'nun yeniden yapılanması(Avrasya Stratejik Araştırmalar Merkezi, 2006) N/A; Department of International Relations; Keyman, Emin Fuat; Faculty Member; Department of International Relations; College of Administrative Sciences and Economics; 45389The changing nature of international relations in the post-Cold war era, and its deepening in the post-9/11 era have been generating important impacts on Turkish Foreign Policy, and requiring it to be more proactive, constructive and multilateral. Moreover, purely security oriented foreign policy behaviour has been functioning as problem-reinforcing rather than problem-solving for Turkish Foreign Policy, which is requiring us to link democracy-economic development- security as relational and intertwined aspects of foreign politics. It is in this sense that, this paper attempt to put forward the main parameters of Turkish Foreign Policy today, and with regard especially to the pronlem of Middle East. / Soğuk Savaş’ın bitimiyle başlayan ve 11 Eylül terör saldırısı sonrası giderek derinleşen uluslararası ilişkilerde ve dünya siyasetinde yaşanan değişim sonucu, Türkiye’nin dış politika alanında yaşadığı sorunlar artık çok-boyutlu bir dış politika anlayışını gerekli kılıyor. Salt güvenlik temelli dış politika formülasyonları Türkiye için sorun-çözücü değil, sorun-yaratıcı bir işlev görüyor. Bu durumda geliştirilmesi gereken dış politika anlayışı, artık güvenliği ekonomik kalkınma ve demokratikleşmeye öncül gören, dış ilişkileri iç ilişkilerden tamamen ayıran, iki-taraflı ve tek-boyutlu bir anlayış olmamalıdır. Aksine, Türkiye dünyaya ve çevresinde oluşan gelişmelere uluslararası ilişkiler kuramını ve dünya politikasını iyi okuyan, çok-boyutlu, tarihsel, etik ve “güvenlik-ekonomik kalkınma ve demokratikleşme süreçlerini” ilişkisel ve bağlantılı gören bir dış politikayla yaklaşmalıdır. Bu bağlamda, en önemli ve aydınlatıcı örnek olay, 11 Eylül ve onun sonrasında yaşanan Orta Doğu bölgesinin yeniden-yapılanma tasarımı ve bağlamda yaşama geçirilen Irak Savaşı ve sonrası Lübnan sorunudur. Bu çalışmada, Irak Savaşı’ndan Lübnan sorununa kadar geniş bir yelpazede hareket eden Orta Doğu’nun yeniden-yapılanma girişimine bağlı olarak “Türkiye’nin Orta Doğu dış politikasının ne olması gerekir?” sorusuna yanıt aranacaktır.