Research Outputs
Permanent URI for this communityhttps://hdl.handle.net/20.500.14288/2
Browse
12 results
Search Results
Publication Metadata only From representation to imagination: the battle of Lepanto in European painting(Istanbul Univ, 2022) N/A; N/A; Kut, Naz Defne; PhD Student; Graduate School of Social Sciences and Humanities; N/AThis study considers the depiction of the Battle of Lepanto in European art history and how it has changed over time. It aims to show how the main focus of the artists has changed from representing the battle as "it was" to propagating the battle as a "legendary victory" in symbolic paintings. Consequently, over the centuries, the weight of the artistic output has shifted from documentary and artistic paintings that attempted to represent the actual battle via historical accuracy to symbolic ones, motivated by the imagined "Lepanto narrative."Publication Metadata only Frontier Orientalism and the Turkish image in Central European literature(Istanbul Univ, 2021) Department of Comparative Literature; Arslan, Ceylan Ceyhun; Faculty Member; Department of Comparative Literature; College of Social Sciences and Humanities; 280297Frontier Orientalism and the Turkish Image in Central European Literature by Charles D. Sabatos traces the image of the Turk in works of Central European literatures that were written in different languages such as Czech, Slovak, and German from the early modern period to the present day. Sabatos employs the concept of “frontier Orientalism” to trace “[t]he evolution of the Turkish image from a historic threat to a mythical figure” and notes that this evolution played a key role in “the complex construction of modern European identities” (xii). The book is pertinent not only for specialists of Central European literatures but also for historians who work on sources that display complex transcultural relationships such as travel writings. Sabatos’s focus on the Central Europe contests much of the scholarly assumptions on the West that have often shaped earlier works on travel writing in Ottoman and Turkish studies. In particular, Frontier Orientalism demonstrates how current works on Orientalism sometimes generate a simplistic “West vs. Rest” dichotomy. Furthermore, Sabatos’s work provides crucial remarks about the discipline of history as his work builds upon literary critics such as Hayden White who have reflected on the nature of history writing. After providing a brief summary of the book and discussing its contributions to diverse disciplines, this review will end with new avenues of research that Sabatos’s book opens up and other researchers can further explore in depth.Publication Metadata only Investigations in the Cave of Ambarderesi Kızlar Oğlanlar Sarayı (Manastırı) in İvriz(Türk Tarih Kurumu Yayınevi, 2018) Kuruçayırlı, Emre; Department of Archeology and History of Art; Maner, Çiğdem; Faculty Member; Department of Archeology and History of Art; College of Social Sciences and Humanities; 104427A relief very similar to the king Warpalawas’ relief of İvriz lies on the slopes of the Ambarderesi valley, located in the Halkapınar district of Konya. on the opposite slope, the remains of a monastery from the Middle Byzantine period, known as the Palace of Boys and Girls (Kızlar Oğlanlar Sarayı) by the locals, is located. A natural cave situated 50 m north of the apses of the church has been examined and documented for the first time during the 2016 survey season as part of the Konya Ereğli Survey Project (KEYAR). This article discusses the results of the systematical survey conducted in the Halkapınar district and the discovered Bronze and Iron Age settlements. The significance of the cave, which was investigated during the survey conducted at İvriz and Ambarderesi, and the cup mark found at its entrance is discussed within the context of religious rituals of the Neo Hittite period. / Konya’nın Halkapınar ilçesi sınırlarındaki Ambarderesi Vadisinin yamacında İvriz’deki kral Warpalawas’ın anıtsal kaya kabartmasının yakın bir benzeri bulunmaktadır. Bunun karşı yamacında ise yerel halk tarafından Kızlar Oğlanlar Sarayı olarak adlandırılan Orta Bizans Dönemine ait manastırın kalıntıları konumlanmıştır. Girişi kilisenin apsisinin yaklaşık 50 m kuzeyinde bulunan doğal mağara Konya Ereğli Yüzey Araştırma Projesi (KEYAR) çerçevesinde 2016 yılı yüzey araştırması sezonunda ilk defa incelenmiş ve belgelenmiştir. Bu makalede, 2014-2016 arazi çalışmalarında Halkapınar ilçesinde yapılan sistematik yüzey araştırmaları sonuçları ve bölgenin Tunç – Demir Çağı yerleşimleri tartışılmaktadır. Yüzey araştırması kapsamında İvriz’de, Ambarderesi’nde ve mağarada gerçekleştirilen yüzey araştırmalarından elde edilen bulgular sunularak, mağaranın ve girişinde bulunan libasyon çukurunun önemi Geç Hitit Dönemi kültsel arınma ve temizlenme ritüelleri ile ilişkisi tartışılacaktır.Publication Metadata only Investigations in the Cave of Ambarderesi Kızlar Oğlanlar Sarayı (manastırı) in İvriz(Turk Tarih Kurumu, 2018) Kuruçayırlı, Emre; Department of Archeology and History of Art; Maner, Çiğdem; Faculty Member; Department of Archeology and History of Art; College of Social Sciences and Humanities; 104427A relief very similar to the king Warpalawas' relief of Ivriz lies on the slopes of the Ambarderesi valley, located in the Halkapmar district of Konya. on the opposite slope, the remains of a monastery from the Middle Byzantine period, known as the Palace of Boys and Girls (Kizlar Oglanlar Sarayi) by the locals, is located. A natural cave situated 50 m north of the apses of the church has been examined and documented for the first time during the 2016 survey season as part of the Konya Eregli Survey Project (KEYAR). This article discusses the results of the systematical survey conducted in the Halkapmar district and the discovered Bronze and Iron Age settlements. The significance of the cave, which was investigated during the survey conducted at Ivriz and Ambarderesi, and the cup mark found at its entrance is discussed within the context of religious rituals of the Neo Hittite period.Publication Metadata only Kalkandelenli Mu'îdî'nin Gül ü Nevrûz'u(Divan Edebiyatı Vakfı, 2014) Department of Comparative Literature; Taşkın, Gülşah; Teaching Faculty; Department of Comparative Literature; College of Social Sciences and Humanities; 104767The fourteenth century Persian poet Celaleddin Tabib wrote Gül ü Nevruz mathnawi for the first time. Only a few poets have written this story in our literature. The first example of the stories belongs to Lutfi, the fifteenth century Turkish poet who wrote his poems in Chagatai Turkish in Turkish Literature. Kalkandelenli Mu idi (16th century), Muhibbi (16th century), Abdi (16th century) and Sabir Mehmet Parsa (17th century) are the poets who write Gül ü Nevruz in Anatolian Turkish. of these names, Muhibbi, Abdi and Sabir s works came to light, and several studies have been done on their texts. According to the modern sources providing information about Mu idi, none of the copies of Gül ü Nevruz written by him is registered in library records. However, a new copy has been found recently. This mathnawi was written by Mu idi in 942/1535 to present to Suleiman the Magnificent, and it was the earliest Gül ü Nevruz written in Anatolian Turkish; for this reason, it has an important place in the history of Turkish literature. Another feature of Gül ü Nevruz is that it contains information which is not covered in the sources about Mu idi s life. In this article we will first introduce the new copy of Mu idi s Gül ü Nevruz and then we will give information about this mathnawi s form and content. / İlk defa İranlı şair Celâleddin Tabîbin kaleme aldığı Gül ü Nevrûz hikâyesi edebiyatımızda sadece birkaç şair tarafından işlenmiştir. Türk edebiyatının Anadolu sahası dışındaki ilk Gül ü Nevrûz örneği Çağatay Türkçesi ile eserler veren Mevlânâ Lutfîye aittir. Kalkandelenli Mu îdî (16. yy), Muhibbî Mehmet Efendi (16. yy.), Abdî (16. yy.) ve Sâbir Mehmet Pârsâ (17. yy.) Anadolu Türkçesi ile Gül ü Nevrûz yazan şairlerdir. Bu isimlerden Muhibbî, Abdî ve Sâbirin Gül ü Nevrûzları gün ışığına çıkmış ve metinleri üzerine çeşitli çalışmalar yapılmıştır. Günümüz kaynaklarında Mu îdîye ait Gül ü Nevrûzun kütüphanelerde kayıtlı olmadığı bilgisi verilmektedir. Fakat adı geçen eserin son dönemlerde bir nüshası ortaya çıkmıştır. Mu îdînin 942/1535 tarihinde Kanunî Sultan Süleymana sunmak üzere kaleme aldığı bu mesnevi Anadolu Türkçesi ile yazılan en eski Gül ü Nevrûz olmasının yanı sıra Mu îdî hakkında bazı yeni bilgileri içermesi nedeniyle de ayrı bir öneme sahiptir. Bu makalede Mu îdînin eserinin yeni bulunan nüshası tanıtılacak ve Gül ü Nevrûz hakkında bilgi verilecektir.Publication Open Access Photographs as testimony: understanding antiquities in late 19th-Century Konya and the fate of some spoliated reliefs from the Seljuk Walls(Murat Serdar, 2022) Department of Archeology and History of Art; Yalman, Suzan Ayşe; Faculty Member; Department of Archeology and History of Art; College of Social Sciences and Humanities; 50754The late nineteenth century was a period of transition and transformation for the Ottoman Empire. New laws were established in 1869, 1874, and 1884, in response to increasing foreign interests in antiquities found in the Ottoman lands. Moreover, in 1889, a new regulation was established for the Imperial Museum and in 1899 its first branch opened in Konya. During the fifteen years between 1884 and 1899, what kinds of developments occurred in Konya in terms of protecting antiquities? The city’s medieval walls are especially important as a case study. For instance, while on the one hand antiquities were coming under protection, on the other, the city’s renowned thirteenth-century Seljuk walls were being destroyed. Was there an explanation for this seemingly contradictory situation? The textual sources do not provide sufficient information regarding the dismantling of the walls. However, as a new technology, photography offers critical testimony for the time period in question. In this article, I try to shed light on the late nineteenth-century cultural context and the fate of the walls through the lens of photographs taken during those years. While discussing this period, I focus on some spoliated reliefs exhibited together as a frieze on the Konya walls. / On dokuzuncu yüzyılda Osmanlı Devleti’nde “âsâr-ı atîka” olarak bilinen eski eserler, 1869 ve 1874’ten sonra, 1884 yılında yeni bir Âsârı Atîka Nizamnamesi ile daha kapsamlı bir şekilde korunmaya alınmıştı. Daha sonra, 1889 yılında Müze-i Hümayun Nizamnamesi çıkartılmış ve 1899 yılında da Konya Âsâr-ı Atîka Müzesi Anadolu’da Müze-i Hümayun’un ilk şubesi olarak açılmıştı. Bu gelişmeler Osmanlı İmparatorluğu’nun modernleşme çabalarının önemli bir kesitiydi ve vilayetlerdeki eserleri korumak için Osmanlı valileri yetkilendirilmekteydi. Nizamnamelerdeki değişikliklerden sonra müzenin açılışına kadar geçen on beş yılda Konya’daki süreç koruma anlayışı açısından nasıl ilerlemişti? Bu çerçevede bir vaka örneği olarak şehrin Ortaçağ surlarının akıbeti önem taşımaktadır. Örneğin, bir yandan Konya’daki eski eserler koruma altına alınırken, diğer yandan şehrin on üçüncü yüzyıldan kalma meşhur Selçuklu surları yık(tır)ılıyordu. Çelişkili görünen bu durumun bir açıklaması olabilir miydi? Elimizdeki yazılı kaynaklar, özellikle surların akıbeti konusunda yeterli bilgi içermemektedir. Ancak, yeni bir teknoloji olan fotoğraf, o dönemdeki gelişmelere tanıklık edilebilmesi açısından önem taşır. Bu makale, Konya’nın on dokuzuncu yüzyıl sonundaki kültür tarihine ve surlarının akıbetine, o yıllarda çekilmiş ve özellikle surlarda bir friz olarak sergilenen bazı devşirme rölyeflerin fotoğrafları aracılığıyla ışık tutmayı hedefler.Publication Metadata only Prehistoric settlements and settlement pattern in the Pertek- Karaçor Region(Ege Yayınları, 2018) N/A; Çarkı, Muhip; PhD Student; Graduate School of Social Sciences and Humanities; N/ADuring 1970s and 1980s many archaeological excavations and surveys were carried out as part of the Keban and Karakaya dam projects in Elazığ and Malatya region. Since the works were carried out to a large extent in dam basins, the obtained archaeological data was confined to these basins. As a result of this situation, relationships of the cultural and archaeological elements in the surrounding mountainous areas and the areas in the dam basins have not been determined sufficiently. In this context, except for the works carried out in limited areas, especially the data on the historical and cultural presence of in the mountainous Tunceli region is rather limited; therefore, this situation has mainly constituted the aim of this study. This study is based on the data obtained from the survey of the Tunceli-Pertek-Karaçor district which was performed in a selected area by me for my master’s dissertation. In the direction of the data ob- tained from the twelve settlements discovered as a result of this survey, it was understood that the region has been settled as from the Chalcolithic Period. Although Karaçor region is related to cultures of the Elazığ and Malatya region, it can be said that this region was mainly shaped by their internal dynamics. / Elazığ ve Malatya bölgesinde 1970 ve 1980’li yıllarda yapımı süren Keban ve Karakaya barajları kapsa-mında birçok kurtarma kazısı ve yüzey araştırması gerçekleştirilmiştir. Çalışmaların büyük oranda barajhavzalarında gerçekleşmesi, elde edilen arkeolojik verilerin de söz konusu havzalar ile sınırlı kalmasınaneden olmuştur. Bu durumun sonucu olarak çevre dağlık alanlardaki kültürel ve arkeolojik unsurların,baraj havzalarında çalışılan alanlar ile ilişkileri yeterince saptanamamıştır. Bu bağlamda, özellikle dağ-lık Tunceli bölgesinde, sınırlı alanlar dışında yürütülen çalışmalar haricinde, bölgenin tarihsel ve kültürelvarlığına ilişkin verilerin oldukça kısıtlı olması, temelde bu çalışmanın amacını oluşturmuştur. Çalışma,konusu itibariyle Tunceli ili Pertek ilçesi Karaçor bölgesinde yüksek lisans tezim için dar bir alanda, izinliolarak tarafımca gerçekleştirilen yüzey araştırmasında elde edilen verilere dayanmaktadır. Araştırma so-nucunda tespit edilen on iki yerleşimden elde edilen veriler doğrultusunda, bölgenin Kalkolitik Dönemdenitibaren yerleşim gördüğü anlaşılmıştır. Elazığ ve Malatya bölgesi kültürleriyle ilişkili olmasına rağmen Karaçor bölgesinin, ağırlıklı olarak kendi iç dinamikleri ile şekillendiği söylenebilir.Publication Metadata only Pseudo-Janissarism (yeniçerilik iddiası) in the Ottoman provinces (with special reference to Adana): its emergence and its geographic and socio-economic aspects(İzmir Katip Çelebi Üniversitesi Sosyal ve Beşeri Bilimler Fakültesi, 2022) Department of History; Yıldız, Aysel; Researcher; Department of History; College of Social Sciences and Humanities; N/AThe privileged status of the Janissaries and the economic/military conditions prevalent in the Ottoman Empire prompted thousands of Muslims to claim a position in the Janissary Corps, often through illegal means. In this article we investigate an important aspect of this process, which we call “pseudoJanissarism”, and the way it spread on the Ottoman periphery, and discuss the case of Adana, which offers us the opportunity to analyze the social and economic composition of pseudo-Janissaries in the above-mentioned region. We first present a general assessment of the phenomenon in the period from 1600 to 1735, addressing the issue of its rise and early geographical expansion in the empire, its perception by the Ottoman administration, and the reasons behind its development. We claim that the rising numbers of both officially registered Janissaries and pretenders could change the internal dynamics in provincial towns, shape their local politics, and create various struggles over their economic resources. Considering pseudo-Janissarism as a mechanism of tax evasion and provincial networking, we subsequently elaborate on the case study of Adana’s pseudo-Janissaries, who became an important local political pressure group in the course of the eighteenth century, and discuss their socioeconomic profile, with the help of various archival sources. / Yeniçerilerin imtiyazlı statüleri ile Osmanlı İmparatorluğu’nda hüküm süren iktisadi/askeri koşullar, binlerce Müslüman tebaayı genellikle kaidelere aykırı yollardan da olsa Yeniçeri Ocağı’na girmeye sevk etmiştir. Bu makalede, sözü geçen sürecin önemli bir unsuru olan yeniçerilik iddiasının on yedinci ve on sekizinci Osmanlı taşrasında yayılma süreci incelenecek ve Adana örneği üzerinden yeniçerilik iddiasında bulunan bazı şahısların sosyal ve ekonomik profili analiz edilecektir. Bu maksatla, öncelikle 1600-1735 yıllarını kapsayan mühimme defterlerindeki verilere dayanarak, yeniçerilik iddiasının ortaya çıkışı, söz konusu dönemdeki coğrafi dağılımı, Osmanlı idarecileri tarafından algılanışı ile yayılmasındaki muhtelif faktörler tartışılacaktır. Ocağa kayıtlı gerçek yeniçerilerle yeniçerilik iddiasında bulunanların gittikçe artan sayısı, özellikle taşradaki birçok şehrin iç dinamiklerini değiştirerek, taşra siyasetine yön vermiş, bu şehirlerdeki siyasi güç ve kısıtlı ekonomik kaynaklar için yeni mücadeler doğurmuştur. Bu süreci daha iyi anlamak üzere, vergi muafiyeti elde etme ve taşra ağlarına eklemlenme mekanizması olarak değerlendirdiğimiz yeniçerilik iddiasının on sekizinci yüzyıl Adanası’ndaki yansımalarına bakılacaktır. Söz konusu dönemde, yeniçerilik iddiasında bulunan ve kentin önemli bir parçası haline gelen kişilerin sosyal ve ekonomik kimlikleri üzerine bir sondaj çalışması yapılacaktır.Publication Metadata only The formative period of the modern university(Istanbul 29 Mayis University and ISAM, 2015) N/A; N/A; Kenan, Seyfi; Researcher; Koç University Research Center for Anatolian Civilizations (RCAC) / Anadolu Medeniyetleri Araştırma Merkezi (ANAMED); N/A; 180577This article aims to analyze the process of conceptual and institutional transformation of higher education, notably the transition from medrese to "universitas" and then to modern university in Islamic culture. It then compares this experience with that of the Western World, placing each in historical context. Medrese education, which began to take form in its informal setting as early as in the 8th century, evolved and improved from the 11th century, becoming more organized, systematic and coherent in terms of curricula, instructional method and institutional structure, notably with the establishment of the Nizamiye and Mustansiriyye medreses in Baghdad. The development of the medrese contributed to the elaboration of higher education in various regions of the Islamic World and also in Europe. The scientific revolution that began in the 17th and 18th centuries built on the significant contributions of academies as institutionalised in the 16th century in a process that led to the formation of the modern university in the early 19th century in Europe's then most impoverished and marginal countries, i.e. in Germany and Scotland. Their innovative contributions in higher education not only influenced universities in other countries of Europe but also contributed to form modern higher educational institutions in the Ottoman world as well as in other parts of the world. Although the modern university managed to free itself as a legal and living institution from the founding person, foundation, or church, and today endeavors to benefit from such opportunities or to cope with challenges that internationalization or globalization may bring it, yet it still continues to search for its ideal autonomous status as an academic institution.Publication Metadata only The inscription of the Kırkgöz Hanı and the problem of textual transmission in Seljuk Anatolia(Suna ve Inan Kirac Akdeniz Medeniyetleri Arastirma Enstitusu, 2009) N/A; Redford, Scott; Researcher; Koç University Research Center for Anatolian Civilizations (ANAMED) / Anadolu Medeniyetleri Araştırma Merkezi (ANAMED); N/A; N/AN/A