Researcher:
Coşkun, Nilhan

Profile Picture
ORCID

Job Title

Other

First Name

Nilhan

Last Name

Coşkun

Name

Name Variants

Coşkun, Nilhan

Email Address

Birth Date

Filters

2019 - 201912020 - 20212

Advanced Search

Filter by

Settings

Researcher Of Publications: search.filters.isAuthorOfPublication.d860e0c4-4ffe-4717-ab88-09abc4f9dbc9

Search Results

Now showing 1 - 3 of 3
  • Placeholder
    PublicationMetadata only
    Intracytoplasmic sperm injection (ICSI) in B6D2F1 and CB6F1 strains mice using cauda epididymal spermatozoa
    (İstanbul Üniversitesi, 2021) Taşkın, Ali Cihan; N/A; Kocabay, Ahmet; Coşkun, Nilhan; Other; Other; Koç University Research Center for Translational Medicine (KUTTAM) / Koç Üniversitesi Translasyonel Tıp Araştırma Merkezi (KUTTAM); N/A
    Objective: Reproductive biotechnology studies focus on the longterm storage of embryos (cryopreservation), embryo cultures, genome editing of embryos and embryo transfer. Micromanipulation techniques in reproduction biotechnologies have an important role, especially in studies investigating assisted reproductive technology in laboratory animals. The aim of the present study was to investigate the effect of epididymal spermatozoa injected to oocyte by intracytoplasmic sperm injection (ICSI) in different mice strains. In this study, we evaluated the in vitro development of post-ICSI derived embryos using cauda epididymal sperm. Material and Method: Female mice (8-10 weeks) were superovulated using pregnant mare serum gonadotropin/human chorionic gonadotropin (PMSG/hCG) and ~14h post hCG, the mice were sacrificed, and the oocytes were collected. Spermatozoa from the cauda epididymal of a 12-week-old were used on the same strain for ICSI and the in vitro developmental potential was evaluated. Finally, the embryos were cultured for 120 hours at 5% CO2 with 37°C. Results: The results showed that the two-cell embryo of the B6D2F1 strain (79.31%) was significantly higher than the CB6F1 (56.26%) (p0.05). Conclusion: ICSI using cauda epididymal sperm is a suitable application for in vitro embryo development in B6D2F1 and CB6F1 strains. Finally, ICSI success of the B6D2F1 mice strains was found to be higher than CB6F1 mice strains. / Amaç: Üreme biyoteknolojisi alanındaki çalışmalar; embriyoların uzun süre saklanması (kriyoprezervasyon), embriyo kültürü, embriyoların genom düzenlenmesi araştırmaları ve embriyo transferi gibi konular üzerinde yoğunlaşmaktadır. Üreme biyoteknolojilerinde mikromanipülasyon teknikleri, özellikle laboratuvar hayvanlarında yardımcı üreme teknolojisinin araştırıldığı çalışmalarda önemli bir yere sahiptir. Bu çalışmanın amacı, farklı fare ırklarında intrastoplazmik sperm enjeksiyonu (ICSI) ile epididimal spermatozoanın oosite enjeksiyonunu araştırmaktır. Bu çalışmada, kauda epididimal fare spermi kullanılarak yapılan ICSI uygulaması sonrasında elde edilen embriyoların in vitro gelişimi değerlendirilmiştir. Gereç ve Yöntem: Dişi fareler (8-10 hafta), gebe kısrak serum gonadotropini/insan koryonik gonadotropini (PMSG/hCG) kullanılarak süperovüle edilmiş, hCG'den ~14 saat sonra fareler sakrifiye edilerek oositler toplanmıştır. 12 haftalık erkek farenin kauda epididiminden alınan spermatozoa, aynı ırk oositle ICSI için kullanılmış ve in vitro gelişim potansiyeli değerlendirilmiştir. Son olarak tüm embriyolar 120 saat süre ile %5 CO2 ve 37°C’de kültüre edilmiştir. Bulgular: Sonuçlar, B6D2F1 (%79,31) ırkının 2 hücreli embriyo gelişiminin CB6F1 (%56,26) ırklı farelerdeki 2 hücreli embriyo gelişiminden önemli ölçüde yüksek olduğunu göstermiştir (p0,05). Sonuç: B6D2F1 ve CB6F1 fare ırklarında, kauda epididimal sperma kullanılarak yapılan ICSI in vitro embriyo gelişimi için uygun bir yöntemdir. Sonuç olarak, B6D2F1 farelerde ICSI’nın başarısı, CB6F1 ırk farelere göre daha yüksektir.
  • Placeholder
    PublicationMetadata only
    Effects of different parthenogenetic activation periods on mouse embryo development and quality
    (Afyon Kocatepe Üniversitesi Veterinerlik Fakültesi, 2020) N/A; N/A; N/A; Taşkın, Ali Cihan; Coşkun, Nilhan; Kocabay, Ahmet; Other; Other; Other; Koç University Research Center for Translational Medicine (KUTTAM); Koç University Research Center for Translational Medicine (KUTTAM); Koç University Research Center for Translational Medicine (KUTTAM); N/A; N/A; N/A; 291296; N/A; N/A
    In the present study we investigate the effects of parthenogenetic activation on in vitro embryo development and quality in different activation periods. oocytes were obtained 14 hours after human chorionic gonadotropin (hCG) injection from superovulated B6D2F1 female mice then parthenogenetic activation started 18 hours after hCG injection. The oocytes were activated at different activation periods for 3, 4, 5 or 6 hours in 10 mM strontium chloride (SrCl2)+ 5 μg/mL-1 Cytohalasine B (CB) + 5 nM Trichostatin A (TSA) containing a Ca 2+ free Chatot Ziomek Brinster (CZB) activation medium, followed by further incubation for two hours at 37°C and 5% CO2 in embryo culturing medium + TSA. The results in the present study suggested that the parthenogenetic activation of the 6 hour activation period was found to be higher than at 3, 4 and 5 hours. / Çalışmamızın amacı, partenogenetik aktivasyonda farklı aktivasyon sürelerinin in vitro embriyo gelişimi ve kalitesi üzerindeki etkilerinin araştırılmasıdır. Superovule B6D2F1 ırkı dişi farelere uygulanan insan koryonik gonadotropin (hCG) enjeksiyonundan 14 saat sonra oositler elde edildi ve 18 saat sonra partenogenetik aktivasyona başlandı. Oositler, 10 mM stronsiyum klorür (SrCl2) + 5 μg/mL-1 sitokalazin B (CB) + 5 nM trikostatin A (TSA) Ca 2+ içermeyen Chatot Ziomek Brinster (CZB) medyumu içerisinde 3, 4, 5 ve 6 saat bekletildi. Aktivasyon sonrası, embriyo kültür medyumu + TSA’da inkübatörde 37°C ve %5 CO2 ortamında 2 saat bekletildi. Son olarak, tüm embriyolar 120 saat süre ile kültüre edildi. Bu çalışmadan elde edilen sonuçlar göre, 6 saatlik partenogenetik aktivasyon başarısının, 3, 4 ve 5 saatlik sürelere göre daha yüksek olduğu saptandı.
  • Thumbnail Image
    PublicationOpen Access
    In vitro effect of recombinant human gonadotropins on meiotic competence of dog oocytes
    (TÜBİTAK, 2019) Demir, Kamber; Evecen, Mithat; Arıcı, Ramazan; Yağcıoğlu, Selin; Ersoy, Nur; Atalla, Hatem; Ak, Kemal; Birler, Sema; Pabuccuoglu, Serhat; Coşkun, Nilhan; Other; Koç University Research Center for Translational Medicine (KUTTAM) / Koç Üniversitesi Translasyonel Tıp Araştırma Merkezi (KUTTAM)
    The reproductive biology of the domestic dog is unique among mammalian species; because of this, in vitro maturation (IVM) rate is still very low compared with other domestic animals in spite of attempts at improvement. The aim of this study was to consider the use of recombinant human gonadotropins as a replacement for pituitary gonadotropins for IVM of dog oocytes. A total of 845 cumulus-oocyte complexes were used in this study. To determine the effects of human recombinant gonadotropins, maturation medium was supplemented with two different concentrations (0.05 or 0.1 IU/mL) of pituitary (pFSH, pLH) and human recombinant (rhFSH and rhLH) gonadotropins. After the IVM period, the maturation rate of the oocytes was investigated under an epifluorescence microscope. Our findings showed no significant difference in maturation rate using either pituitary or human recombinant gonadotropin groups (P > 0.05). Applying 1.0 IU human recombinant gonadotropin caused the lowest maturation rate (34.57%; P < 0.05). In conclusion, recombinant human gonadotropins could be applied for IVM of dog oocytes. Moreover, 0.05 IU/mL rhFSH and rhLH can be successfully used in place of biologically derived hormones.