Iron deficiency and anemia in heart failure

Abstract

Objective: Iron deficiency (ID) is the most common nutritionaldeficiency, and iron metabolism becomes further deterioratedin the presence of certain conditions, such as heart failure(HF). Atrial fibrillation (AF) has many similarities to HF, including a chronic inflammatory pathophysiology; however, theprevalence of ID and other hematinic deficiencies in AF patients have not been determined.Methods: In this study, the prevalence of iron (serum ferritin<100 µg/L or ferritin 100–299 µg/L with transferrin saturation<20%), vitamin B12 (<200 pg/mL), and folate deficiency (<4.0ng/mL) was evaluated in 101 patients with non-valvular AFwith preserved left ventricular ejection fraction and no signs ofHF, and the results were compared with 35 age- and gendermatched controls.Results: Anemia was detected in 26% of the patients. A totalof 48 (47.6%) patients had ID, 10 (9.9%) had a vitamin B12deficiency, and 13 (12.9%) had a folate deficiency. The prevalence of ID was similar in the controls and the paroxysmal AFpatients, but increased gradually in persistent and permanentAF. Univariate logistic regression analysis demonstrated thatpermanent vs. paroxysmal AF [Odds ratio (OR): 2.17; 95%confidence interval (CI): 0.82–5.69; p=0.011], high sensitive Creactive protein (OR: 1.47; 95% CI: 0.93–2.36; p=0.019), N-terminal pro b-type natriuretic peptide (OR: 1.24; 95% CI: 0.96–1.71; p=0.034), and white blood cell count (OR: 1.21; 95% CI:0.95–1.58; p=0.041) were associated with ID. In multivariableanalysis, permanent AF remained as an independent clinicalassociate of ID (OR: 4.30; 95% CI: 0.83–12.07; p=0.039).Conclusion: ID is common in permanent AF, as in HF. Inflammation and neurohormonal activation seem to contribute to itsdevelopment. / Kalp yetersizliği, insidans ve prevalansı giderek artan önemli bir toplum sağlığı problemidir. Tedavide sağlanan ilerlemelere rağ- men halen yaşam kalitesi düşük, hastaneye yatış oranları yüksek ve prognoz kötüdür. Kalp yetersizliğine eşlik eden hastalıklar klinik seyri olumsuz etkilemekte, prognozu kötüleştirmekte, tedaviyi güçleştirmekte ve klinik tablonun kontrolünü zorlaştırmaktadır. Bu nedenle kalp yetersizliğine yönelik tedavi ile birlikte komorbid durumların tedavisi ve kontrolünün sağlanması önemle vurgulanmaktadır. Kalp yetersizliğinde en sık rastlanan komorbid durumlardan biri demir eksikliği ve anemidir. Mevcut veriler demir eksikliği ve aneminin hem düşük ejeksiyon fraksiyonlu hem de korunmuş ejeksiyon fraksiyonlu kalp yetersizliğinde yaygın olduğunu göstermektedir. Aynı zamanda kalp yetersizliğinde demir eksikliği ve anemi kötü prognoz için bağımsız prediktörler olarak bulunmaktadır. Ayrıca demir eksikliği ve aneminin klinik tablonun ciddiyeti ile güçlü bir ilişkisi söz konusudur. Son yıllarda komorbid durum olarak demir eksikliği ve/veya aneminin eritropoietin, oral demir veya intravenöz demir ile tedavisiyle kalp yetersizliğinde klinik yarar sağlanıp sağlanamayacağına ilişkin çalışmalar yapılmıştır. Eritropoietin ve oral demir ile yapılan çalışmalarda beklenen klinik yararlar sağlanamamış ve istenmeyen olaylarda artış gözlenmiş- tir. Anemi olsun olmasın demir eksikliği bulunan kalp yetersizliği olgularında intravenöz demir tedavisi ile yapılan çalışmalarda mortalitede olmasa bile klinik sonuçlarda anlamlı yararların gösterilmesi kalp yetersizliğinde demir eksikliğini tedavi hedefi konumuna getirmiştir. Rehber niteliğinde hazırlanan bu belgenin amacı, kalp yetersizliğinde demir eksikliği ve anemiye yaklaşımı güncel kanıtlar eşliğinde değerlendirmektir.