Determination and evaluation of sleeplessness and fatigue and the factors associated with it among emergency medicine residents working at education and research hospitals in Istanbul

Abstract

Introduction: This study is aimed to determine and evaluate the factors which affect the level of sleep and fatigue among the emergency medicine residents working at education and research hospitals in Istanbul. Materials and Methods: This is a prospective and crosssectional survey study that was carried out among emergency medicine residents working at education and training hospitals in İstanbul in 2013. At the time of study, we have revealed a total of 240 emergency medicine residents. The study was based on voluntary participation. Survey forms were distributed to the participants. In the study Piper Fatigue Scale and Epworth Sleep Scale are used for measurement of fatigue. Participants also answered the survey related to demographic factors. Results: There are 130 male and 63 female emergency medicine residents at the mean age 29.8±3.7 year (Participation rate 80.4%). According to Piper Fatigue Scale, the most common fatigue time of emergency medicine residents is detected 55.4% as months. 12.4% of residients never feel fatigue. At Piper Fatigue Scale, there was no statistically differences between general fatigue times and rates of age, sex, marital status, children, chronic illness, drug use, drug type, tobacco use, duration of residency, total profession time, guard time, month study period, general practice in emergency department of emergency residients.. According to Epworth Sleep Scale 66.8% of residients were determined normally sleepy, 26.4% sleepy and 6.7% very sleepy. Conclusion: Severe working conditions, intense and shift working and stress factors increase the level of sleep and fatigue among emergency medical residients. / Öz: Amaç: Bu çalışmada İstanbul‟daki eğitim ve araştırma hastanelerinde çalışan acil tıp asistanlarında uykululuk ve yorgunluk düzeyinin belirlenmesi ve etkileyen faktörlerin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Çalışma prospektif, kesitsel bir anket çalışması olarak düzenlendi. İstanbul‟daki eğitim ve araştırma hastanelerinde 2013 yılında çalışmakta olan acil tıp asistanları üzerinde yapıldı. Çalışmanın yapıldığı dönemde toplam 240 acil tıp asistanı olduğu saptandı. Çalışmaya katılımda gönüllük esası alındı. Çalışmaya katılan acil tıp asistanlarına ankete dayalı form dağıtıldı. Çalışmada yorgunluk ve uykululuk ölçümünde Piper Yorgunluk Ölçeği ve Epworth Uykululuk Ölçeği kullanıldı. Katılımcılar ayrıca bazı sosyodemografik faktörlere ait anketi cevaplandırdı. Bulgular: Çalışmaya yaş ortalamaları 29.8±3.7yıl olan 130 (%67.4) erkek, 63 (%32.6) kadın toplam 193 acil tıp asistanı dahil edildi (Katılım oranı %80.4). Piper yorgunluk ölçeğinde acil tıp asistanlarının genel yorgunluk süresi en sık %55.4 ile aylar olarak saptandı. Acil tıp asistanlarının %12.4‟ü yorgunluk hissetmediğini belirtmiştir. Piper yorgunluk ölçeğinde genel yorgunluk süresi ile acil tıp asistanlarının yaş ortalamaları, cinsiyet, medeni hal, çocuk, kronik hastalık varlığı ilaç kullanımı, kullandığı ilaç tipi, sigara kullanımı, asistanlık süresi, meslekteki toplam süresi, nöbet saati, aylık çalışma süresi ve pratisyenlikte acil serviste çalışma durumu arasında istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmamıştır. Epworth uykululuk ölçeğine göre asistanların %66.8‟inde normal gündüz uykululuk hali, %26.4‟ünde artmış gündüz uykululuk hali, %6.7‟sinde şiddetli gündüz uykululuk hali saptanmıştır. Sonuç: Acil tıp asistanları arasında özellikle ağır çalışma koşulları, yoğun ve vardiyalı iş temposu, eşlik eden stres faktörleri uykululuk ve yorgunluk düzeyini arttırmaktadır.