Heart failure with non-reduced ejection fraction: epidemiology, pathophysiology, phenotypes, diagnosis and treatment approaches

Abstract

Heart failure (HF) has been classified as reduced ejection fraction (HFrEF), mildly reduced ejection fraction (HFmrEF) and preserved ejection fraction (HFpEF) by the recent HF guidelines. In addition, HF with improved ejection fraction has been defined as a subgroup of HFrEF. In HFrEF, diagnostic workup and evidence-based pharmacological and device-based therapies have been well established. However, HFpEF, which comprises almost half of the HF population, represents significant uncertainties regarding its pathophysiology, clinical phenotypes, diagnosis and treatment. Diagnostic criteria of HFpEF have been changed a few times over the years and still remained a matter of debate. New paradigms including a prominent role of co-morbidities. inflammation, endothelial dysfunction have been proposed in its pathophysiology. As a complex, multifactorial syndrome HFpEF consists of many overlapping clinical and hemodynamic phenotypes. In contrast to HFrEF, clinical outcomes of HFpEF have not improved over the last decades due to lack of proven effective therapies. Although HFrEF and HFpEF have different clinical spectrums and proposed pathophysiological mechanisms, there is no clear defining syndrome postulated for HFmrEF. Clinical characteristics and risk factors of HFmrEF overlap with HFrEF and HFpEF. HFmrEF is also referred as a transitional zone for dynamic temporal changes in EF. So. HFpEF and HFmrEF, both namely HF with non-reduced ejection fraction (HF-NEF), have some challenges in the management of HF. The purpose of this paper is to provide a comprehensive review including epidemiology, pathophysiology, clinical presentation and phenotypes of HF-NEF and to guide clinicians for the diagnosis and therapeutic approaches based on the available data in the literature. / Kalp yetersizliği (KY), yeni yayınlanan KY kılavuzlarınca düşük ejeksiyon fraksiyonlu (DEF-KY), hafif azalmış ejeksiyon fraksiyonlu (HEF-KY) ve korunmuş ejeksiyon fraksiyonlu (KEF-KY) olarak sınıflandırılmaktadır. Ayrıca, iyileşmiş ejeksiyon fraksiyonlu KY, DEF-KY’nin bir alt grubu olarak tanımlanmıştır. DEF-KY’de, çok iyi bilinen tanısal süreç ve kanıta dayalı farmakolojik ve cihaz tedavileri bulunmaktadır. Oysa KY hasta popülasyonunun neredeyse yarısını oluşturan KEF-KY’de patofizyoloji, klinik fenotipler, tanı ve tedavide önemli belirsizlikler vardır. KEF-KY kriterleri yıllar içinde birkaç kez değiştirilmiş ve halen tartışma konusu olmaya devam etmektedir. Komorbiditeler, enflamasyon, endotel işlev bozukluğunun patofizyolojideki rolüne ilişkin yeni görüşler ortaya konmaktadır. Karmaşık ve multifaktöriyal bir sendrom olarak KEF-KY değişik klinik ve hemodinamik fenotipler içermektedir. DEF-KY’nin aksine KEF-KY’de etkili tedavilerin eksikliği nedeniyle son birkaç dekatta klinik sonlanımlarda belirgin düzelme sağlanamamıştır. DEF-KY ve KEF-KY farklı klinik spektrumlar ve nispeten farklı patofizyolojik mekanizmalara sahip olsalar da, HEF-KY için çok kesinleşmiş bir sendrom tanımı yoktur. HEF-KY klinik özellikleri ve risk faktörleri DEF-KY veya KEF-KY ile örtüşebilmektedir. HEF-KY, EF’nin zaman içinde dinamik değişime uğradığı bir geçiş zonu olarak da nitelendirilmektedir. Bu nedenlerle, KEF-KY ve HEF-KY, her ikisi birlikte düşük ejeksiyon fraksiyon dışı KY (DED-KY) olarak, KY yönetiminde bazı zorluklara sahiptir. Bu belgenin amacı; DED-KY’nin epidemiyoloji, patofizyoloji, klinik özellikler ile fenotiplerini ayrıntılı irdelemek ve mevcut verilere dayalı olarak klinisyene tanı ve tedavi yaklaşımları hakkında rehberlik etmektir.