Evaluation of ventilator-associated pneumonia approaches in pediatric intensive care units in Türkiye

Abstract

Objective: The purpose of this study was to collect data on the management of ventilator-associated pneumonia (VAP) in pediatric intensive care units (PICU) in Türkiye and to determine the need for new national pediatric VAP guidelines. Methods: In this multicenter cross-sectional study, an online questionnaire was disseminated via email to PICUs in various cities across Türkiye. One person at each PICU, namely, the clinician who made the treatment decisions, completed the questionnaire. The VAP diagnosis and treatment algorithms of the PICUs were analyzed using the data obtained from the questionnaires. Results: Of the initial 32 PICUs, 30 units in 19 cities completed the questionnaire. The average number of beds in the units was 13.13±6.16, and the number of beds per nurse per shift was 2.13±0.57. The mean duration of mechanical ventilation was 5.8±4.2 days. The mean VAP frequency was 2.81% and the mean VAP rate was 5.04 per 1000 ventilator day. Distal airway culture sampling was performed in 86.7% of the units before antibiotic treatment was initiated. The most common agent was Pseudomonas aeruginosa, followed by Klebsiella pneumonia and Acinetobacter baumannii. When the resistance status of the isolates was analyzed, anti-pseudomonal penicillin resistance was 81.2%, anti-pseudomonal cephalosporin resistance was 84.5% for Pseudomonas aeruginosa; cefepime and ceftazidime resistance was 80.5% for Klebsiella pneumonia, and carbapenem resistance was 47.5% for Acinetobacter baumannii. A nurse-bed ratio >2 made a significant difference in the VAP rates between the PICUs (p<0.05). Conclusion: Consensus exists regarding the need to reduce VAP in PICUs in Türkiye, and up-to-date national guidelines are essential to maximize the efficiency of PICUs. / Amaç: Bu çalışmanın amacı, Türkiye’de çocuk yoğun bakım ünitelerinde (ÇYBÜ) ventilatör ilişkili pnömoni (VİP) yönetimiyle ilgili uygulamalar hakkında veri toplamak ve yeni ulusal pediatrik VİP kılavuzuna olan ihtiyacı belirlemektir. Gereç ve Yöntem: Bu çok merkezli kesitsel çalışmada, Türkiye’nin çeşitli illerindeki ÇYBÜ’lere e-posta yoluyla çevrimiçi bir anket gönderildi. Her ÇYBÜ’de tedavi kararını veren yalnızca bir klinisyen anketi doldurdu. Anketlerden elde edilen veriler kullanılarak ÇYBÜ’lerin VİP tanı ve tedavi algoritmaları analiz edildi. Bulgular: On dokuz ilden toplam 32 ÇYBÜ çalışma davetini kabul etti, 30 merkez anketi eksiksiz tamamladı. Birimlerdeki ortalama yatak sayısı 13,13±6,16, vardiyada hemşire başına düşen hasta sayısı ise 2,13±0,57 idi. Ortalama mekanik ventilasyon süresi 5,8±4,2 gündü. Ortalama VİP sıklığı %2,81 ve ortalama VİP oranı 5,04/1000 ventilatör günü idi. Ünitelerin %86,7’sinde antibiyotik tedavisi başlanmadan önce distal hava yolu kültürü alındığı görüldü. En sık etken Pseudomonas aeruginosa idi, bunu Klebsiella pneumonia ve Acinetobacter baumannii izledi. İzolatların direnç durumları incelendiğinde, Pseudomonas aeruginosa’da antipsödomonal penisilin direnci %81,2, antipsödomonal sefalosporin direnci %84,5; Klebsiella pneumonia için sefepim ve seftazidim direnci %80,5, Acinetobacter baumannii için karbapenem direnci %47,5 olarak bulundu. Hemşire-yatak oranı >2 olması ÇYBÜ’ler arasında VİP oranlarının yükselmesi üzerinde çoklu değişken analizinde istatistiksel olarak anlamlı bir fark yarattı (p<0,05). Sonuç: Türkiye’deki ÇYBÜ’lerde VİP’nin azaltılması gerekliliği konusunda fikir birliği vardır ve ÇYBÜ’lerin etkinliğini en üst düzeye çıkarmak için ulusal güncel kılavuzlar ve uygulamalara ihtiyaç vardır.