Parfitian convergence and the structure of moral theories

Abstract

Derek Parfit argues competing moral traditions of Kantianism, consequentialism, and contractualism, in their best formulations, converge to one another. In this work, I focus on clarifying what this convergence thesis means. As Parfit is elusive at points regarding convergence, I interpret his mountain metaphor to extract plausible insights, and analyze the convergence thesis. I put forward a structure of moral theories, which I argue blocks total convergence due to unresolvable explanatory differences. I put forward a weaker version of the convergence thesis which leads to the conclusion that Parfit nonetheless has achieved much in resolving the disagreement among moral experts. I conclude by responding an argument due to Marius Baumann, and argue that unlike Parfit's convergence thesis, the weaker convergence thesis I put forward is not threatened by underdetermination of moral theories by evidence.

Derek Parfit Kantçılığın, sonuççuluğun, ve kontratçılığın en iyi formülasyonlarının birbirlerine yakınsadıklarını savunuyor. Bu çalışmada, bu yakınsamanın ne anlama geldiğini aydınlatmak üzerine yoğunlaşıyorum. Parfit yakınsama hususunda zaman zaman kaçamaklı olduğundan, yakınsamaya dair olası vukufiyetlere varmak ve yakınsama tezini analiz etmek için Parfit'in dağ metaforunu yorumluyorum. Etik teorilere dair bir teorik yapı öne sürüyorum, ve açıklamasal farklılıkların çözülemeyecek olduğunu savunarak tekmil yakınsama tezini reddediyorum. Yakınsamaya dair daha zayıf bir tez öne sürüyorum, ve bu zayıf tez ışığında Parfit'in etik uzmanlar arasındaki anlaşmazlığı çözme yolunda yine de uzun bir yol kat etmiş bulunduğunu savunuyorum. Çalışmamı Marius Baumann tarafından öne sürülen etik teorilerin delil tarafından az-belirlenmesi argümanın öne sürdüğüm zayıf yakınsama tezine bir cevap olarak öne sürerek tamamlıyorum.