When to stop antiviral therapy in chronic hepatitis B

Abstract

Hepatitis B virus (HBV) infection results in various consequences ranging from asymptomatic state to progressive liver disease, chronic hepatitis, hepatic failure, liver cirrhosis and hepatocellular carcinoma (HCC). Currently available nucleo(s)tide analogue (NA) drugs approved in the treatment, suppress viral replication. Since NAs have little effect on HBV cccDNA synthesis in infected hepatocytes, they do not provide complete cure of HBV infection, and the optimal endpoint of NA therapy, i.e. HBV surface antigen (HBsAg) loss, is rarely achieved. Some of the current HBV management guidelines have begun to consider treatment cessation in selected populations of patients. Concerns regarding treatment cessation include virological and clinical relapse and also the possibility of fibrosis or cirrhosis, hepatic decompensation, liver failure and death. On the other hand, there are some potential concerns about lifelong NA treatment, like side effects on kidneys and bone, increase in the incidence of some chronic conditions such as metabolic syndrome and diabetes mellitus, economic burden to the countries, and possible effects on newborn infants of pregnant women treated with the NAs. So, some unanswered questions remain, namely "in which patients could treatment cessation strategy be effective?" and "what is the optimal time point to perform it?". The outcome of chronic hepatitis B depends on the equilibrium between HBV and the host's immune system. In this review, potential immunological and several viral biomarkers for safe NA discontinuation and areas of uncertainty in deciding the best timing to stop NA treatment in chronic hepatitis B is discussed by summarizing the recommendations on actual guidelines. / Hepatit B virusu (HBV) infeksiyonu, asemptomatik durumdan, ilerleyici karaciğer hastalığı, kronik hepatit, karaciğer yetmezliği, karaciğer sirozu veya hepatoselüler kanser (HSK)’e dek çeşitli sonuçlara yol açabilmektedir. Günümüzde tedavide kullanılan onaylanmış nükleo(z)tid analogu (NA) ilaçlar viral replikasyonu baskılamaktadır. NA’lar infekte hepatositte HBV cccDNA sentezini durduramadıklarından infekte kişilerde tam şifa sağlanamamaktadır ve NA tedavisinin kesilmesinde, HBV yüzey antijeni (HBsAg) kaybıyla sonuçlanan optimal sonlanım noktasına nadiren ulaşılmaktadır. HBV yönetimiyle ilgili güncel kılavuzların bazılarında seçilmiş hastalarda tedavinin kesilmesi gündeme gelmektedir. Antiviral tedavinin kesilmesiyle virolojik ve klinik nüksler, hastalarda fibroz veya siroz gelişimi, hepatik dekompansasyon, karaciğer yetmezliği ve ölüm gibi komplikasyonların izlenebileceği belirtilmektedir. Öte yandan ömür boyu verilecek antiviral tedavinin diabetes mellitus ve metabolik sendrom gibi bazı kronik hastalıkları indüklediği, böbrek hasarı ve kemik erimesi gibi yan etkilerin ortaya çıkmasına neden olduğu, ciddi mali yük getirdiği ve annenin gebelikte kullandığı NA ilaçların yenidoğan üzerine olumsuz etkileri olabileceği vurgulanmaktadır. Dolayısıyla, tedavinin kesilmesi stratejisinin hangi hastalarda etkili olacağı ve kesilme zamanının neye göre yapılacağı, halen yanıtlanmamış sorulardandır. Kronik hepatit B'de hastalığın seyrini HBV ve konağın immün sistemi arasındaki denge belirlemektedir. Bu derlemede güncel kılavuzlardaki öneriler özetlenerek kronik hepatit B'de NA’ların güvenli olarak kesilmesinde yararlanılabilecek farklı virolojik ve immünolojik ölçütler ve tedavi kesilmesi için ideal zamanlamanın irdelenmesi amaçlanmıştır.