Posttraumatic syringomyelia: a technical note

Abstract

AIM: Previous studies have not identified a preferred surgical technique to treat posttraumatic syringomyelia. Both syringopleural shunting and arachnoidolysis are used in neurosurgery practice for the surgical treatment of posttraumatic syringomyelia. In this study, we present a new technique designed to achieve a better outcome following surgery. MATERIAL and METHODS: A 33-year-old man, who exhibited pain and spasticity below the thoracic region after a traffic accident that occurred 16 years ago, was treated with a new technique. He also had paraparesis and urinary incontinency before the surgery. The initial cervicothoracic Magnetic Resonance Imaging (MRI) scans showed the development of a syrinx in the T4-5 region. A syringopleural shunt and bilateral subarachnoid to subarachnoid catheters from proximal to distal zones of the syrinx were performed under surgical microscope. RESULTS: The operative time was 90 minutes, and the blood loss was approximately 100 mL. The patient was mobilized on postoperative day 2 and was discharged 4 days after surgery with mild improvement of his preoperative symptoms. Postoperative MRI scans revealed partial regression at 6 months and complete decompression of the syrinx at 3 years follow-up without any clinical symptoms. CONCLUSION:This is a report of minimal-access insertion combining syringopleural with subarachnoid-subarachnoid bypass shunt insertion. This minimally invasive technique seems to be an effective and safe method. / AMAÇ: Travma sonrasında ortaya çıkan siringomiyeli tedavisinde tercih edilmesi gereken bir cerrahi teknik tarif edilmemiştir. Siringoplevral şant ve araknoidolizis halen nöroşirürji pratiğinde kullanılmaktadır. Bu çalışmada, cerrahi sonrası daha iyi sonuç elde etmek için kullandığımız yeni bir tekniği tarif etmekteyiz. YÖNTEM ve GEREÇLER: On altı sene önce trafik kazası geçiren, torakal bölge altında ağrı, spastisite, paraparezi ve inkontinans şikayetleri olan, 33 yaşında erkek hasta bu yeni teknik ile ameliyat edildi. Manyetik Rezonans Görüntüleme (MRG) incelemesinde T4-5 seviyesinde sirinks saptandı. Hastaya mikroşirürjikal teknikler kullanılarak siringoplevral şant ve bilateral proksimal ve distal subaraknoid mesafeler arasına kateter yerleştirilmesi ameliyatı yapıldı. BULGULAR: Cerrahi girişim 90 dakika sürdü ve yaklaşık100 ml kan kaybı saptandı. Hasta ameliyattan sonra 2. gün mobilize edildi ve 4. gün şikayetlerinde kısmi düzelme ile taburcu edildi. Ameliyat sonrası 6. ayda yapılan MRG ile sirinkste kısmi düzelme, 3 yıl sonra kontrolde ise hem sirinks hem de klinik tabloda tam düzelme saptandı. SONUÇ: Bu yazıda, minimal yaklaşım ile siringoplevral ve subarkanoid-subaraknoid şant cerrahisinin kombine kullanımı rapor edilmiştir. Minimal invazif bu yöntem etkin ve güvenlidir.