Comparison of titanium screw with polyester band with clamp (lotus) and rigid titanium transverse binder system using the finite element analysis

Abstract

Objective: There are many studies in the literature for posterior spinal instrumentations. In this study, we compared a titanium screw with a polyester band with a clamp (LOTUS) and a rigid titanium transverse binder system, which are used in the lower lumbar region and to examine the strength and superiority of the systems against each other with the finite element (FE) analysis. Material and Methods: A Ti6Al4V grade 5 titanium biocompatible alloy support for a pediclebased posterior stabilization system and a polyethylene band support for a pedicle-based posterior stabilization system were compared as testing material. Results: Range of motion was decreased by 95.8 % when a pedicle-based stabilization system was used at L4–L5. Range of motion was decreased further, about 1%, when the polymer band was used in conjunction with a posterior stabilization system in axial rotation. Conclusion: Similar results were observed when a titanium transverse connector was used. In light of the results of all finite element analyses, neither the titanium screws with a polyester band with a clamp (LOTUS) nor the rigid titanium transverse binder system has a significant superiority over the other. Equivalent results in the limitation of movement and rigidity allow the use of these systems in short-segment posterior spinal instrumentation with the same indications. / Amaç: Literatürde posterior spinal enstrümantasyon için pek çok çalışma vardır. Biz bu çalışmada lomber bölgede, sonlu eleman (FE) analiziyle, polyester bant sıkılaştırıcı ve rijit titanyum transvers bağlayıcı sistemleriyle bağlanmış titanyum vidanın, birbirlerine üstünlüklerini ve güçlerini değerlendirdik. Materyal – Metot: Test materyali olarak, Ti6Al4V grade 5 biyolojik uyumlu alaşıma sahip pedikül temelli posterior stabilizasyon sistemi ve polietilen bantla desteklenmiş pedikül posterior stabilizasyon sistemi karşılaştırıldı. Bulgular: Sonuç olarak, pedikül temelli stabilizasyon sistemi L4-5’de kullanıldığı zaman hareket oranı % 95.8 azaldı. Posterior stabilizasyon sisteminin bağlantısında polimer bant kullanıldığında, posterior stabilizasyon sistemi aksiyel rotasyonunun hareket oranı yaklaşık % 1 azaldı. Sonuç: Titanyum transvers bağlantı kullanıldığında benzer sonuçlar gözlendi. Tüm sonlu eleman sonuçlarının ışığında ne polyester bant kullanılan titanyum vidalarda ne de rijit titanyum transvers bağlantı sistemi kullanılan sistemde diğerine önemli bir üstünlük gözlenmemiştir. Aynı endikasyon ile rijit alaşımların kullanıldığı kısa segment posterior spinal enstrümantasyon sisteminin hareketin sınırlandırılmasındaki sonuçları eşit bulunmuştur.