A novel approach to extinction of acquired fear: intervening to reconsolidation process of fear memory

Abstract

Behavioral techniques in the treatment of fear and anxiety-related disorders include the extinction of trauma-related responses. However, these techniques cannot prevent the recovery of fear and anxiety responses in the long run. Recently, studies of reconsolidation yielded results regarding persistent erasure of acquired fear responses when invasive (pharmacological) or non-invasive (behavioral) techniques interfered with the reconsolidation process. Despite several inconsistencies between the results of these studies, they appear to be very promising for the treatment of fear and anxiety-related disorders. The aim of this review is to discuss the reconsolidation studies (conducted since 2000) that have investigated the memory mechanisms regarding associative learning of fear and tested the reconsolidation hypothesis with either invasive or non-invasive techniques with human participants. If studies using these techniques reveal significant results in a consistent fashion and their reliability is well-established, they might make significant contributions to the field by facilitating the development of better clinical applications in terms of treating fear and anxiety-related disorders. / Öz: Kaygı ve korkunun tedavisinde kullanılan davranışsal teknikler, genel olarak, travmatik yaşantıya ilişkin tepkilerin söndürülmesini içermektedir. Öte yandan bu tekniklerin uzun vadede korku ve kaygı tepkilerinin yeniden ortaya çıkmasını engelleyemediği görülmektedir. Son zamanlarda yeniden-bütünleştirme hipotezi kapsamında yürütülen çalışmalar, korkuya ilişkin bellek materyaline yeniden-bütünleştirme sürecinde girişimsel (farmakolojik) ya da girişimsel olmayan (davranışsal) yöntemlerle müdahale edilmesinin, öğrenilmiş korku tepkilerinin kalıcı olarak ortadan kaldırılabileceğine –yani silinebileceğine– dair birtakım kanıtlar sağlamaktadır. Literatürde söz konusu bulguları desteklemeyen bazı çalışmalar olmakla birlikte, genel olarak değerlendirildiğinde, söz konusu yaklaşımın kaygı ve korku ilişkili bozuklukların tedavisinde umut vaat ettiği görülmektedir. Sunulan derleme çalışması ile 2000’li yıllardan itibaren korkunun bağıntısal olarak öğrenilmesine ilişkin bellek mekanizmaları kapsamında, yeniden-bütünleştirme hipotezini girişimsel ve girişimsel olmayan teknikler aracılığıyla, insan katılımcılarda test eden çalışmaları bir araya getirmek amaçlamıştır. Bu tekniklerin başarılı olması ve güvenilirliklerinin kanıtlanması durumunda, korku temelli psikolojik bozuklukların tedavi edilmesine yönelik yeni klinik uygulamaların geliştirilmesinin alana önemli katkılar sağlayabileceği düşünülmektedir.