The role of endobronchial ultrasound in the pathological diagnosis of superior vena

Abstract

Aim: Vena cava superior syndrome (VCSS) is characterized by edema and congestion at head, neck and upper extremities. Endobronchial ultrasound guided transbronchial needle aspiration (EBUS-TBNA) which is a minimally invasive diagnostic method, can be used for diagnostic purposes in VCSS cases who could not diagnosed by conventional methods. The aim of study was to report our experience in patients admitted with the signs and symptoms of VCSS and diagnosed by EBUS-TBNA Material and Methods: The files of VCSS cases, pathologically diagnosed with EBUS-TBNA between 2011 January-August 2015, were retrospectively examined. Results: Fourteen cases, 12 (85.7%) were male, 2 (14.3%) of women with a mean age 62.6±8.9 years were included in the study. The most common complaint was shortness of breath (72.7%). The average lesion size was 47.4±16.8 mm. EBUS-TBNA was performed from the mass lesion at 11(78.6%) of cases while it was performed from 11L lymph node in one case, from 2R in one case and from precarinal area in one case The number of aspiration per case was calculated as 3 ± 0.6 times. EBUS-TBNA was diagnostic in the 12(85.7%) of the cases whereas additional diagnostic methods were used for the pathological diagnosis of 2 (14.3%) cases (mediastinoscopy in one case and CT guided transthoracic needle aspiration in the other one). Conclusion: EBUS-TBNA is a safe method with high diagnostic value in patients of VCSS without endobronchial lesion. This method can be used routinely if pathological diagnosis can not be obtained with other diagnostic methods. / Amaç: Vena cava superior sendromu (VCSS), baş boyun ve üst ekstremitelerde ödem ve konjesyonla karakterize bir sendromdur. Minimal invazif bir tanı yöntemi olan endobronşial ultrasonografi (EBUS) konvansiyonel yöntemlerle tanı konulamayan olgularda tanı amaçlı olarak da kullanılabilmektedir. Çalışmamızda VCSS bulguları ile başvuran EBUS ile tanı koyduğumuz olgularımızdaki deneyimimizi paylaşmayı amaçladık. Gereç ve Yöntem: Ocak 2011- Ağustos 2015 tarihleri arasında kliniğimize VCSS bulguları ile başvuran ve tanı için EBUS uygulanan olguların dosyaları retrospektif olarak incelendi. Bulgular: Çalışmaya 12(%85.7)’si erkek, 2(%14.3)’si kadın yaş ortalamaları 62.6±8.9 yıl olan toplam 14 olgu dahil edildi. En sık başvuru şikayeti nefes darlığı (%72.7) idi. Olguların ortalama lezyon boyutu 47.4±16.8 mm bulundu. Onbir (%78.6) olguda EBUS ile kitleden transbronşial iğne aspirasyon biopsisi (TBİA) yapılırken, bir olguda 11L lenf bezinden, bir olguda 2R lenf bezinden, bir olguda ise prekarinal alandan TBİA yapılmıştı. Olgu başına düşen aspirasyon sayısı 3±0.6 olarak hesaplandı. EBUS rehberliğinde yapılan TBİA işlemi 12(%85.7) olguda tanısal olurken, tanı konulamayan 2(%14.3) olgudan birine mediastinoskopi diğerine de bilgisayarlı tomografi rehberliğinde İAB ile hücre tanısı konuldu. Bu iki olgunun da final tanıları skuamöz hücreli karsinomdu. EBUS rehberliğinde yapılan TBİA ile 5 olgu skuamöz hücreli karsinom, 5 olgu küçük hücreli dışı akciğer kanseri, 1 olgu küçük hücreli akciğer kanseri ve 1 olgu da nekrozlaşmayan granülomatöz iltihap tanıları aldı. Sonuç: Endobronşial lezyonu olmayan VCSS olgularında EBUS-TBNA güvenli ve tanı değeri yüksek bir yöntemdir. Bu yöntem diğer tanısal araçlar net patolojik tanı elde edilemiyor ise rutin kullanılabilir.