The effect of anterior segment depth on the accuracy of 7 different intraocular lens calculation formulas

Abstract

Objectives: to evaluate the effect of anterior segment depth (ASD; sum of anterior chamber depth and lens thickness) on the accuracy of 7 intraocular lens formulas calculated in patients with axial length (AL) between 22.5 and 24.5 mm.Materials and Methods: in this retrospective study, patients who underwent cataract surgery were divided into three groups based on their ASD measurements (Group I: ASD <7.30 mm, Group II: ASD between 7.30-7.90 mm, Group III: ASD >7.90 mm). The mean predictive error (MPE), mean absolute error (MAE), and median absolute error (MedAE) values of each group were compared. The effect of ASD on the predictive error (PE) of each lens formula was additionally tested in subgroups based on mean keratometry (K) values (Subgroup I: K <42.0 D, Subgroup II: K between 42.0-44.5 D, Subgroup III: K >44.5 D). Results: the study included 184 eyes of 184 patients. In Group I, all formulas except Olsen OLCR and Barrett II had clinically myopic MPEs. In Group II, the MPEs of all lens formulas except Barrett II were statistically non-different from zero (p>0.05). In Group III, the MPEs of all lens formulas were found to be statistically hyperopic. In Group III, all formulas except Olsen OLCR were significantly shifted to more hyperopic results when compared with Groups I and II (p<0.05). ASD was positively correlated with the PEs of the SRK/T, Holladay I, Hoffer Q, Barrett II, Hill-RBF, and Haigis formulas. In cases with mean K greater than 42.0 D, ASD was similarly correlated with PE for all formulas except Olsen OLCR.Conclusion: in eyes with AL between 22.5 and 24.5 mm, the predictions of lens formulas were significantly hyperopic in cases with greater ASD. / Amaç: ön segment derinliğinin (ÖSD; ön kamara derinliği ve lens kalınlığının toplamı), aksiyel uzunlukları (AU) 22,5 ve 24,5 mm arasında olan hastalarda 7 farklı göz içi lens formülü ile hesaplanan değerlerin doğrulukları üzerindeki etkisinin değerlendirilmesi. Gereç ve yöntem: bu retrospektif çalışmada, katarakt cerrahisi geçirmiş hastalar ÖSD ölçümlerine göre üç gruba ayrıldı (Grup 1: ÖSD <7,30 mm, Grup 2: ÖSD 7,30-7,90 mm arası, Grup 3: ÖSD >7,90 mm). Her grubun ortalama prediktif hata (OPH), ortalama mutlak hata (OMH) ve ortanca mutlak hata (OtcMH) değerleri karşılaştırıldı. ÖSD’nin lens formüllerinin prediktif hataları (PH) üzerindeki etkisi, ilaveten ortalama keratometri (K) değerlerine göre belirlenmiş alt gruplarda sınandı (alt Grup 1: K <42,0 D, alt Grup 2: K 42,0-44,5 D arası, alt Grup 3: K >44,5 D). Bulgular: çalışma 184 hastanın 184 gözünü kapsadı. Grup 1’de Olsen OLCR ve Barrett II haricindeki tüm formüller klinik miyopik OPH’ye sahipti. Grup 2’de Barrett II haricindeki tüm formüller istatistiksel olarak sıfırdan farksızdı (p>0,05). Grup 3’te tüm formüllerin OPH’leri istatistiksel olarak hipermetropik bulundu. Grup 3’te Olsen OLCR haricindeki tüm formüllerin Grup 1 ve 2’ye kıyasla istatistiksel olarak daha hipermetropik sonuçlara kaydığı bulundu (p<0,05). ÖSD; SRK/T, Holladay 1, HofferQ, Barrett II Hill-RBF ve Haigis formüllerinin PH’leriyle olumlu korele idi. ÖSD, ortalama K’nin 42,0 D’den büyük olduğu olgularda Olsen OLCR hariç tüm formüllerin PH’leriyle benzer şekilde korele idi. Sonuç: AU’su 22,5 ve 24,5 mm arasında olan gözlerde, daha büyük ÖSD’si olan gözlerin lens formül tahminleri anlamlı derecede hipermetropik idi.