Cultural exchange and iconographic borrowings in Ilkhanid painting

Abstract

This thesis examines how the Ilkhanid dynasty, a cultural crossroad during the thirteenth and fourteenth centuries, integrated Persian, Islamic, Armenian, and Byzantine traditions using art as a tool to forge political and cultural identity. The Jami al Tawarikh (Compendium of Chronicles), a monumental manuscript commissioned by the Ilkhanid ruler Ghazan Khan and written by the Vizier Rashid al-Din, is a case study. Following the Mongol rulers' conversion to Islam under Ghazan Khan (r.1295-1304), the Ilkhanid court had influences from both Muslim and Christian traditions. This study analyses how Ilkhanids employed artistic representations to construct a new cultural and political identity, particularly through the visual and textual narratives in the Jami al-Tawarikh. This illustrated manuscript merges Mongols' religious and artistic understanding with Persian, Islamic, and Christian art. The manuscript's comparative analysis of religious scenes, Jami al-Tawarikh, emphasizes shared Abrahamic narratives and iconographic parallels with contemporaneous Armenian and Byzantine churches and manuscripts in medieval Anatolia. This study demonstrates the fluidity of artistic borrowing across religious boundaries and underlines the significant cultural exchanges between these two Christian entities in Anatolia and the Ilkhanids. Moreover, the thesis explores the pivotal role of Rashid al-Din and Rab-i Rashidi workshop in creating and disseminating Jami al-Tawarikh. Rashid al-Din's cultural and religious background and scholarly vision shaped the manuscript's illustrations, guiding their interpretation of historical and religious narratives. This master's thesis contributes new dimensions to the studies of Jami al-Tawarikh in terms of emphasizing the two leading Christian entities' role in transitioning the Christian iconography in Anatolia to the Ilkhanid court, which is the distinguishing part of the thesis considering the recent Ilkhanid studies since most of the publications partly indicates these similarities. It aims to reveal the political and cultural exchanges and artistic borrowings taken from Anatolia's Byzantine and Armenian arts and how the Ilkhanids created a new Islamic genre and blended iconography through the religious representations of the Jami al-Tawarikh.Bu tez, İlhanlıların on üçüncü ve on dördüncü yüzyıllar boyunca bir kültürel kavşak olarak, sanat yoluyla siyasi ve kültürel bir kimlik inşa etmek amacıyla Pers, İslam, Ermeni ve Bizans geleneklerini nasıl birleştirdiklerini incelemektedir. İlhanlı hükümdarı Gazan Han tarafından yaptırılan ve Vezir Reşideddin tarafından yazılan anıtsal el yazması Camiü't-Tevarih (Tarihler Topluluğu), bu çalışmanın temel konusudur. Gazan Han'ın (h. 1295-1304) yönetimi altında Moğol hükümdarlarının İslam'a geçişlerinin ardından, İlhanlı sarayı hem Müslüman hem de Hristiyan geleneklerinden etkilenmiştir. Bu çalışma, İlhanlıların özellikle Camiü't-Tevarih'teki görsel ve yazılı anlatımlar aracılığıyla yeni bir kültürel ve siyasi kimlik oluşturmak için sanatsal temsilleri nasıl kullandığını analiz etmektedir. Bu el yazması, Moğolların dini ve sanatsal anlayışını Pers, İslam ve Hristiyan sanatıyla birleştirmektedir. Camiü't-Tevarih'teki dini sahnelerin karşılaştırmalı bir analizi, dönemin Orta Çağ Anadolu'sundaki Ermeni ve Bizans kiliseleri ve el yazmaları ile ortak İbrahimi anlatıları ve ikonografik paralellikleri vurgulamaktadır. Bu çalışma, sanatsal alıntılama sürecinin dini çerçevede ne kadar akışkan olduğunu göstermekte ve Anadolu'daki bu iki Hristiyan topluluğu ile İlhanlılar arasındaki önemli kültürel alışverişleri ortaya koymaktadır. Ayrıca bu tez, Camiü't-Tevarih'in yaratılması ve yayılmasında Reşideddin ve Rab-i Reşidi atölyesinin oynadığı kritik rolü incelemektedir. Reşideddin'in kültürel ve dini geçmişi ile entelektüel vizyonu, el yazmasının tarihsel ve dini anlatımlarının yorumlanmasında rehberlik eden illüstrasyonları şekillendirmiştir. Bu yüksek lisans tezi, Anadolu'daki iki önde gelen Hristiyan topluluğunun ikonografisini İlhanlı sarayına taşımadaki rolüne vurgu yaparak Camiü't-Tevarih çalışmalarına yeni boyutlar katmaktadır. Bu vurgu, mevcut İlhanlı çalışmalarını farklı bir bakış açısıyla ele alırken, birçok yayının yalnızca kısmen belirttiği bu benzerlikleri ayrıntılı bir şekilde incelemektedir. Tez, Anadolu Bizans ve Ermeni sanatından alıntılanan unsurları incelerken ve siyasi ve kültürel alışverişleri açıklarken, İlhanlıların nasıl yeni bir İslami üslup yaratarak Camiü't-Tevarih'in illüstrasyonları aracılığıyla alıntılanan bu ikonografiyi nasıl harmanladığını ortaya koymayı amaçlamaktadır.